Walk on the Wild Side

Vijf jaar geleden - het is nauwelijks meer voor te stellen als je om je heen kijkt - zaten we midden in een pandemie die ons allemaal thuis deed blijven. In dit tijd maakte ik nog geen podcast, maar schreef enkele thema-artikelen over fantastische filmlocaties. Een van die thema's was de wandelfilm, een film waarin de hoofdpersoon op zoek ging naar zichzelf. De release van de film The Salt Path deed me dat artikel opzoeken en opnieuw publiceren.

The Salt Path is de verfilming van de gelijknamige bestseller van Raynor Winn. Gillian Anderson en Jason Isaacs spelen een echtpaar dat de beslissing neemt om het eeuwenoude South West Coast Path te lopen in het Verenigd Koninkrijk. Ze hopen dat de uitdagende tocht en Engelse natuur hen troost kunnen bieden. De film van regisseur Marianne Elliott werd op locatie gedraaid in het zuidwesten van het Verenigd Koninkrijk. The Salt Path is vanaf 1 mei in de bioscoop te zien.

En dan nu het artikel dat eerder over wandelfilms werd geschreven...

Nu reizen naar het buitenland voor plezier en ontspanning door het coronavirus vrijwel onmogelijk is geworden moeten we dichterbij huis op zoek naar mooie plekken. Die zijn er gelukkig wel. Of we kunnen er voor kiezen op een andere manier te kijken naar die fantastische plaatsen waar we voorlopig niet naar toe kunnen. Daarom neem ik je in de serie Op locatie mee naar een paar fenomenale filmlocaties met een gemeenschappelijk thema. De eerste aflevering: Walk on the Wild Side.

Een van de meest aansprekende films waarin de hoofdpersoon op zoek gaat naar zijn ware ik, is de film Into the Wild. In deze film van regisseur Sean Penn uit 2007 besluit Christopher McCandless (Emile Hirsch) na het afronden van zijn opleiding aan een zoektocht te beginnen die hem door half Amerika brengt. Chris' reis eindigt in Alaska, het enige nog pure stukje Amerika. De film is gebaseerd op het gelijknamige, en op ware feiten gebaseerde boek van Jon Krakauer.

Sinds het uitkomen van het boek en het verschijnen van de film is The Magic Bus, zoals Chris zijn verblijfplaats in Alaska noemde, een reisbestemming geworden voor de meer ervaren wandelaars. Maar dat de tocht van bijna twintig mijl door de wildernis schromelijk wordt onderschat, blijkt uit het feit dat er nog aantal slachtoffers vallen bij zoektocht naar de echte bus. Die werd in juni 2020 door lokale overheid weggehaald uit het natuurgebied. Sean Penn liet de echte locatie voor de film links liggen en koos uit praktische overwegingen voor Cantwell en de oever van de Jack River.

Wie de bus die in de film werd gebruikt wil zien, kan naar 49th State Brewing Co. De eigenaar wist de karakteristieke bus na de opnamen op de kop te tikken en parkeerde hem naast zijn restaurant. Dankzij Google Street View is hij dichterbij dan je denkt.

Into the Wild schittert door het grote aantal prachtige locaties die een rol speelden in het leven van Chris. Een werkelijk prachtige locatie is die aan de kust vlakbij het plaatsje Ilwaco in de staat Washington. Het is op het strand bij Beards Hollow - vernoemd naar kapitein Beard wiens schip er in 1853 voor de kust verging - dat Chris tijd doorbrengt met het hippieduo Jan en Rainey. Ook deze plek is dankzij Google Street View eenvoudig te bezoeken.

Drie jaar nadat Chris McCandless aankwam in Alaska, liet de net gescheiden Cheryl Strayed de hectiek van de stad Minneapolis achter zich om aan de westkust te beginnen aan de Pacific Crest Trail. Cheryl legde haar ervaringen van de 1.100 mijl lange wandeling om met zichzelf in het reine te komen vast in het boek Wild. Dat werd in 2013 verfilmd door regisseur Jean-Marc Vallée met Reese Witherspoon in de hoofdrol. De opnamen vonden plaats op locatie in Oregon en Californië en startten 11 oktober van dat jaar.

Een van de mooiste plekken die Cheryl tijdens haar persoonlijke ontdekkingstocht aandoet is Crater Lake in de Amerikaanse staat Oregon. Het natuurschoon maakt deel uit van het Crater Lake National Park. Waar je met niet anders dan pure bewondering naar kijkt is het restant van Mount Mazama, een vulkaan die naar schatting zo'n 7.700 jaar geleden uitbrak en instortte. Ervoor in de plaats kwam Crater Lake dat bijna 600 meter diep is. Zet een stap dichterbij met Google Street View.

De openingscène van de film - en het boek - waarin Cheryl haar wandelschoen in de afgrond ziet vallen en haar zelfbeheersing compleet verliest, had wat meer voeten in aarde. Om bij de rotspartij op Mount Hood - een potentieel actieve vulkaan zo'n 80 kilometer verwijderd van Portland - uit te komen moesten cast en crew met skiliften naar boven worden gebracht. Vanaf daar moest er nog een half uur te voet worden afgelegd. Maar dan heb je ook wat.

De schoen werd na afloop van de opnamen niet teruggevonden. Des te verrassender was het dat de verwoede wandelaar Chris Kesting uit Camas dat na het zien van de film wel deed. "Hey, I know exactly where that is", vertelde Kesting naderhand. "One of these days it might be fun to go up there and see if that boot is actually there." En verrek, hij vond hem ook nog. 

Ook A Walk in the Woods, de film uit 2015 met Robert Redford en Nick Nolte, is gebaseerd op een boek dat zelfontdekking centraal stelt. Al moet gezegd worden dat de toon van zowel het boek als de film een stuk lichter is dan die van de andere twee films.

Dit verhaal neemt het bewandelen van de Appalachian Trail in de VS als uitgangspunt. In werkelijkheid was hoofdpersoon Bill Bryson niet op leeftijd, zoals de film doet vermoeden, maar was hij in de veertig. Dat doet niks af aan de opgave. Volgens cijfers voltooit slecht 25% van de starters hun voorgenomen deel van de in totaal 3.500 kilometer lange wandeltocht.

A Walk in the Woods heeft wat minder uitgesproken locaties, maar het uitzicht bij McAfee Knob is toch wel echt geweldig. De rotspunt bied je een uitzicht over Catawba Valley op 490 meter hoogte. De plek is vernoemd naar de Schots-Ierse immigrant James McAfee die zich in 1730 in de vallei vestigde. Kijk je even mee? Google Street View.

In eerste instantie was er flink verzet bij the Appalachian Trail Conservancy om cast en crew toe te laten tot de populaire rotsformatie. “We’ve got to stop the movie", was de heersende gedacht bij Andrew Downs, een van de vrijwilligers. Er was angst voor een gemakzuchtige opnameploeg en voor een stortvloed van slecht voorbereide filmfans. Het pakte anders uit. De film hielp uiteindelijk mee aan een groter bewustzijn rondom the Appalachian Trail.

Wat zijn jouw herinneringen aan de films? Mis je een locatie die opgenomen had moeten worden in deze opsomming? Of heb je nog een aanverwante filmtip? Laat je commentaar achter in de ruimte hieronder.

Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd op de website van Filmtaal op 16 mei 2020.