Hoe de mooiste locaties in de Italiaanse stad in beeld kwamen in films

Met zijn iconische kanalen, bruggen, gebouwen en steegjes is Venetië niet alleen enorme populair bij toeristen, maar ook bij filmmakers. In deze aflevering van de podcast Fantastische Filmlocaties neemt presentator en samensteller Jeroen Huijsdens je naar enkele filmische hoogtepunten in de stad van het water. Ondertussen legt hij uit waarom hij het zo leuk vindt om filmlocaties te bezoeken. Ook deze keer doet hij weer verschillende persoonlijke verhalen en ervaringen uit te doeken.

De aflevering is ook op andere platformen te vinden die de RSS-feed van SoundCloud oppakken.

Don't Look Now / copyright Casey Productions, Eldorado Films, DLN Ventures
Mission: Impossible - Dead Reckoning Part One / copyright Paramount Pictures
Casino Royale / copyright Columbia Pictures, EON, United Artists, Danjaq LLC
Moonraker / copyright EON, United Artists, Danjaq LLC
A Haunting in Venice / copyright 20th Century Studios

Sceen-it.com: de filmlocaties met handige GPS-locaties
Film.nl (zie waar de films te huur of the koop zijn)
Playlist Spotify Fantastische Filmlocaties
Palazzo Ducale
Hotel Danieli
Conservatorio Di Musica Benedetto Marcello Venezia

Speciale dank aan
Filippo Merlo, Venice On Top van Conservatorio Benedetto Marcello di Venezia
Eva Alexandra Reidt, Hotel Danieli

Ontdek de verhalen achter de schermen, bekijk prachtige afbeeldingen van de locaties en laat je inspireren door de magie van de filmwereld.

Reacties op deze aflevering zijn meer dan welkom! Als er hieronder nog geen reactie staat, betekent dat natuurlijk niet dat jij niet de eerste niet kunt zijn... 

Als je een filmfan vraagt aan welke film hij denkt bij Venetië
Dan hangt het antwoord hééél waarschijnlijk af van de leeftijd
Jonger dan 20?
Dat zegt ie waarschijnlijk Spider-Man Far From Home of Mission: Impossible
Rond de 40?
Kans groot dat Casino Royal of The Tourist wordt genoemd
Ouder dan 60?
Dan is Dont' Look Now zeker niet uitgesloten
Als het om Venetie gaat kun je alle kanten op...

Je luistert naar Fantastische Filmlocaties, dé podcast over films en de locaties waar ze werden opgenomen.
Je gaat denk ik weer dingen horen die je nog niet wist,
Over de films in deze aflevering, over de mensen die ze maakten,
én natuurlijk over de locaties waar ze werden opgenomen.
Daarnaast probeer ik je met mijn verhalen duidelijk te maken waarom ik het zo leuk vind om filmlocaties te bezoeken.
Mijn naam is Jeroen Huijsdens en in deze aflevering wandel ik met je door Venetië

Venetië. Wie kent het niet?
Nou, ik. Tot voor kort dan.
Want vrienden en collega's mogen de beroemde stad in Noord-Italië al talloze keren hadden bezocht, ik was er tot dit jaar nog nooit geweest.
Ook niet voor dat oh zo bekende filmfestival dat er elk jaar in september wordt georganiseerd.
Beste erg eigenlijk, maar....ik was niet de enige...

Ja, ook Ilsa Faust en Ethan Hunt waren tot dit jaar nog nooit in Venetië geweest.
Ik denk dat de zevende Mission Impossible mij dit jaar het allesbepalende duwtje in de rug gaf om de stad eindelijk eens te bezoeken.
Want Venetië niet bezocht hebben, dan kon ik als fanatieke filmlocatiefreak haast niet meer uitleggen.
Niet aan mezelf, maar ook niet aan jou als luisteraar.
Want - let's face it - Venetie moet na London, Parijs en Rome zo ongeveer de meestgebruikte stad in Europa zijn voor de opnamen van film en series.

Ik ben daar trouwens eens even ingedoken.
Er is dit jaar onderzoek naar gedaan.
Weet je wat de top 5 van Europese filmsteden is op basis van de filmsite IMDb?
Op nummer 1 staat London (begrijpelijk), op nummer 2 Manchester en op nummer 3 Madrid.
Parijs komt op de vierde plek en Stockholm op vijfde.
Ja, ik moest ook even aan mijn oor krabben toen ik dat hoorde.
Zeker omdat die top tien compleet wordt gemaakt door.... 
Birmingham, Berlijn, Rome, Hamburg en Barcelona.
Venetië komt er dus niet eens in voor!
Venetie? Niet in de steden top 10 van meeste gebruikte filmlocaties?
De stad van de James Bondfilms Casino Royale, Moonraker,
en van Indiana Jones and the Last Crusade?
De stad van Death in Venice en Don't Look Now?
De stad die we in 2023 nog in de bioscoop zagen in 
Book Club: Next Chapter en A Haunting in Venice?
En natuurlijk in Mission Impossible.
Mijn verklaring is een eenvoudige: Venetie maakt zoveel indruk dat je de films waarin de stad schittert gewoon sneller en beter onthoudt.
Want dat is Venetië: een stad als geen ander.
Met zijn iconische kanalen, bruggen, gebouwen en steegjes.
Een stad om echt verliefd op te worden.
Dat deed ik dan ook toen ik er voor de eerste keer kwam.

Die eerste keer met een watertaxi naar de stad.
En dan door de kanalen naar je hotel.
Dat is echt alsof je door een filmdecor vaart.
Met hey - daar - de kerk uit Don't Look Now 
en even verderop: de markt uit The Tourist met Johnny Depp
en recht voor je: de brug uit Spider-Man.
Een werkelijk te gekke ervaring.
Maar goed, toen het er op aankwam, stond ik voor de keuze: 
welke film is nou zo typisch Venetië dat het daar in de podcastaflevering over zou moeten gaan.
Het antwoord was eigenlijk Don't Look Now.
Want het kon geen toeval zijn dat de film in oktober 2023 zijn 50e verjaardag vierde.
En er valt ook genoeg te vertellen over de film die wordt beschouwd als een van de beste Engelse horrorfilms ooit gemaakt.
Toch heb ik besloten om het niet alleen over Don't Look Now te hebben.
Omdat ik het ook over wat andere films en vooral locaties wilde hebben.
En dus neem ik je mee naar dingen die ontzettend typerend zijn voor Venetie:
de steegjes, de kanalen, de bruggen en gebouwen,
oftewel de vier van Venetie!

En dan begin ik alsnog direct met Don't Look Now en de kenmerkende steegjes van Venetië.
De die hard filmfans hoef ik waarschijnlijk niks uit leggen over Don't Look Now.
Maar er zullen ook luisteraars zijn die nu wat glazig uit de ogen kijken?
Don't Look Now is een geweldige film uit 1973 van regisseur Nicholas Roeg gebaseerd op een kort verhaal van Daphne du Maurier.
Zo'n film die echt onder je huid gaat zitten.

Julie Christie en Donald Sutherland spelen een echtpaar dat naar Venetië gaan om de dood van hun dochtertje te verwerken.
Maar in de stad, waar Donald Sutherland werkt aan de renovatie van een kerk, blijft het noodlottige ongeluk hun achtervolgen.
De ontmoeting die dat in gang zet,
is die met de twee zusters, Heather en Wendy.
Heather zegt paranormaal begaafd te zijn en vertelt het echtpaar doodleuk dat ze contact heeft met hun dochtertje.
Nou, dat is al voldoende om kippenvel van te krijgen.
Maar het wordt wat erger als je ziet hoe regisseur Nicholas Roeg en cameraman Anthony Richmond Venetië vervolgens gebruiken: als een soort labyrinth vol mysterieuze steegjes.
En met overal water, dat in deze film toch hét symbool is van de dood omdat het dochtertje aan het begin van de film is verdronken.
Dat het kleine meisje daarbij een rood jasje droeg is een wel een belangrijk focus punt.
Want je gaat na Don't Look Now heel anders kijken naar kleine personen in rode jasjes...
Zoals San Nicolò dei Mendicoli.
Dat is de kerk waar Donald Sutherland als John Baxter het restauratiewerk doet.
De stuntscene in de film ín de kerk werd volgens de verhalen door Donald Sutherland zelf uitgevoerd.
De stuntman wilde er niet aan beginnen omdat de verzekering volgens hem niet op orde was.
Naderhand bleek pas hoe gevaarlijk de stunt was geweest, maar toen stond het al op film.
Die kerk ligt trouwens in een deel van Venetie waar het helemaal niet zo druk is als op de bekende plekken. Dus echt wel een tip.
Maar ik zou het hebben over de steegjes In Venetie.
Wat ik wel een toffe locatie van Don't Look Now vindt, is het typische tunneltje en het steegje bij Hotel La Fenice.
Dat is het hotel van de twee zussen waar John zijn dochtertje ook opeens denkt te zien en haar achterna rent.
Dat is het begin van een bloedstollend einde van de film.
Dat einde werd trouwens gefilmd in en bij het hek van Museo di Palazzo Grimani.

Don't Look Now is niet alleen de film die in een adem wordt genoemd met het rode jasje, maar ook de film met de voor die tijd opzienbarende seksscène tussen Julie Christie en Donald Sutherland.
Die leidde bij de release tot flink wat ophef.
Die werd onder meer veroorzaakt door acteur Warren Beauty.
Hij was destijds de vriend van Julie Christie.
En hij vloog speciaal naar London om te eisen dat de scène uit de film werd verwijderd.
Allemaal veel gedoe, terwijl het echt veel spannender is om Don't Look Now nog eens terug te kijken om te zien hoe geweldig de montage is.
Gedaan door Graeme Clifford.
Iets anders waar je zeker op moet letten is hoeveel subtiele aanwijzingen naar de ontknoping er in de hele film zijn verwerkt.
En hoe de film om gaat met het paranormale.
Over paranormaal gesproken...
Hoe normaal was het dat wij tijdens een vroege ochtendwandeling door Venetie...
wacht even ... beeld je even in... 
het is nog donker...
we wandelen door een lange, nauwe steeg.
we zijn op weg naar een filmlocatie die ik heel graag wil zien voordat het licht wordt.
Omdat die ook in het donker wordt gebruikt in de film die ik te gek vind. 
Maar dat komt zo..
De straatlantaarns verlichten nog net de steeg waar we doorheen wandelen.
Zie je het voor je?
En dan opeens komt er uit een zijstraatje een meisje met een rode hoody met de capuchon omhoog die snel voor ons uit begint te lopen....
We hebben zo ontzettend moeten lachen....

De filmlocatie waar we op die vroege ochtend naar toe onderweg waren,
was Ponte dei Conzafelzi. 
Dat brengt me bij het tweede element van de Vier van Venetie: de bruggen.
Ook daar ben ik nog eens even ingedoken.
Venetië heeft er 472.
Inderdaad, minder dan Hamburg zoals ik je in een andere aflevering vertelde,
Maar nog altijd indrukwekkend veel.
En dan te bedenken dat de stad die zo'n 400 jaar na Christus ontstond, de eerste 500 jaar van haar bestaan geen bruggen kende.
Althans, dat heb ik me laten vertellen.
Pont di Rialto, Ponte dell'Accademia, Ponte dei Sospiri - oftewel De Brug Der Zuchten - zijn misschien wel de bekendste bruggen in Venetie.
Ze waren ook te zien in Spider-Man Far From Home, Mission: Impossible Dead Reckoning en in From Russia With Love.
Mocht je nou denken dat Sean Connery voor die laatste film in Venetie was.
Nee, dus de beelden van De Brug Der Zuchten werden op de achtergrond geprojecteerd terwijl Connery en Bondgirl Daniela Bianchi gewoon in een bootje in de Pinewood Studio zaten.

Maar er was dus die andere brug in Venetie waar ik echt dolgraag naar toe wilde.
Dat is Ponte dei Conzafelzi,
ook wel de Scheve Brug genoemd.
Een bijzondere brug omdat ie van gietijzer is gemaakt.
De brug kwam dit jaar vrij uitgebreid in beeld.
Ilsa Faust en Gabriel kruisten er de degens in Mission Impossible Dead Reckoning Part One.
En ondertussen moest Ethan Hunt de longen weer uit zijn lijf rennen om op tijd bij de brug te kunnen zijn.

De opnamen van de zevende Mission: Impossible zouden beginnen op 20 februari 2020 in Venetië.
De filmploeg zou drie weken lang in de stad bivakkeren
en van enkele prachtige locaties gebruik maken,
voordat het hele circus naar Rome zou verhuizen.
Het was een langgekoesterde wens van superster Tom Cruise en regisseur Christopher McQuarie.
Maar toen brak de pleuris uit.
De coronapandemie. En de boel ging op slot.
De filmploeg van Mission verliet Venetie om er in de herfst van dat jaar terug te keren,
maar toen met een coronaprotocol en met mondkapjes in de achterzak.

Als ik het over Mission Impossible en Venetie heb, dan moet ik ook wat andere locaties noemen.
Want er zitten echt een paar pareltjes tussen.
Zoals Palazzo Ducale - of het Dogepaleis zoals wij Nederlanders het kennen.
Er werden beamers met beelden op de muren gericht om het paleis als het ware tot leven te brengen,
En er werden flink wat lampen aangerukt om van de binnenplaats een echte feestlocatie te maken.
En dan is er de scene waarin we Tom Cruise zien rennen.
Door de gang bij Scala dei Giganti deze keer,
met die overweldigende hoeveelheid kaarsen.
Voor die hele grap kreeg de gemeente een half miljoen euro overgemaakt.
In ruil daarvoor mocht er drie dagen van het Paleis gebruik worden gemaakt.

Maar om nog even terug te keren naar Ponte dei Conzafelzi.
Ik vond het zelf echt een te gekke locatie om te bezoeken.
Zoals ik je al vertelde, op een vroege ochtend in oktober.
De zon was nog niet op
en de brug lag erbij, net in Mission Impossible:
fotogeniek en heerlijk rustig.
Je kunt mij geen groter plezier doen dan zo'n prachtige plek komen en de ruimte voor jezelf hebben.
En ja, dan heb ik er echt totaal geen probleem mee om de wekker al om 6 uur te zetten...

De brug is trouwens ook gebruikt in Don't Look Now.
Daar gaat het om de scene waarin Donald Sutherland en Julie Christie er in een boot onderdoor varen en we zien hoe de politie onderzoek doet naar een moord.
En de politierechercheur het tweetal al wat vreemd aankijkt...

Don't Look Now heeft nog ook een link met de volgende film 
én het derde element in de Vier van Venetië.
En dat zijn de kanalen.
De film is Casino Royal, de James Bondfilm uit 2006 waarin we aan Daniel Craig werden voorgesteld als de nieuwe 007.
Venetie is de plek die James Bond en Vesper bezoeken als ze net het casino-avontuur in Montenegro hebben overleefd.
Dat werd voor een belangrijk deel in Karlovy Vary in Tsjechië gefilmd.
In het geweldige Pupp Hotel.
Maar dat is weer iets voor een andere aflevering.
Venetie dus.
Voordat ik de link tussen James Bond en de kanalen leg,
eerst even de connectie tussen Casino Royale en Don't Look Now.
Want in de James Bondfilm zit namelijk heel subtiel een eerbetoon aan de film van Nicholas Roeg.
In de scene waarin James Bond ontdekt dat Vesper - gespeeld door Eva Greene - hem heeft belazerd,
zien we hem achter haar aan rennen over het San Marcoplein.
En terwijl hij haar achtervolgt door de steegjes zien we ... hoe zij een rode jurk aan heeft.
En nee, dat is geen toeval!
Zo zie je maar hoe Don't Look Now zich toch eigenlijk als een rode draad door deze aflevering weeft....
Maar nu even een paar minuten terug in Casino Royale,
als James Bond en Vesper met hun zeiljacht aankomen in Venetië.

Wat een heerlijke muziek maakte componist David Arnold toch voor Casino Royale.
Zo top.

Zie jij jezelf al op een boot het Grand Canal van Venetie binnenvaren met aan de linkerkant de beeldschone koepel van de Basilica di Santa Maria della Salute?
Nou, wij hebben het gewoon gedaan hoor!
Niet op zo'n jacht, maar toch...
Kijk, het is mooi hoor al die steegjes en pleinen in die geweldige stad.
Maar je ziet Venetië toch echt anders vanaf het water.
En zeker alle gebouwen die in films als The Italian Job, The Tourist en Indiana Jones and the last Crusade te zien zijn,
Die zie eigenlijk alleen vanaf het water heel goed.
Daar kun je natuurlijk de waterbus voor nemen en hopen dat de andere toeristen je met hun ellenbogen overboord drukken.
Of je pakt het duurdere alternatief, en dan bedoel ik niet zo'n gondel, maar een watertaxi.
En dan vraag je of ie net even wat langzamer wil varen...
Nog steeds veel te duur natuurlijk, maar wel echt een Once in a Lifetime...
De waterbus hebben we trouwens ook nog wel gepakt, omdat ik naar de kade van het eiland Giudecca [DJOE-DEKKA] wilde.
Weet je nog de scene uit Casino Royale waarin Bond op zijn jacht zit, M aan de telefoon heeft en zegt

Nou, die fijnzinnige reactie werd gefilmd bij de kade bij een van de gangen die leidt naar het vijfsterren hotel Belmond Cipriani.
Vanaf die plek heb je een waanzinnig mooi uitzicht op het prachtige azuurblauwe water dat langs San Marco en de wit-grijze Basiliek stroomt.
En die Bond-boot, die moet je er maar even bijdenken...

Dat tochtje in Casino Royal met de zestien meter tellende zeilboot door het Grand Canal was nog niet eens zo eenvoudig om te filmen.
De mast van de jacht - met de prachtige naam Spirit - moest verschillende keren worden verwijderd omdat de boot anders niet onder de bruggen door kon.
Als je heel goed naar Casino Royale kijkt zie je dat ze niet alleen ter hoogte van Palazzo Grimani di San Luca varen,
maar ook bij de markt aan Campo de la Pescaria.
Je zou het misschien niet denken als je alle vaartuigen in het grote kanaal ziet,
maar Casino Royale was de reden dat er voor het eerst in 300 jaar weer een zeiljacht door het Grand Canal vaarde...

Als je nou ooit een leuke plek zoekt om 's morgens in Venetie een cappuccino te drinken, dan kan ik je het terras bij Campo Erberia wel aanraden.
Als je daar zit, heb je namelijk uitzicht op gebouw dat in Casino Royal zogenaamd instort en in het kanaal zakt.
Met daarin de lift waarin Vesper...
ach, je weet het wel...
Dat was CGI maar de gebouwen zijn wel heel herkenbaar.
Voor de film werd in de Pinewood Studios bij Londen door een team onder leiding van special effect supervisor Chris Corbould - onthouden die naam! - een gigantische set gebouwd met een gebouw dat alle kanten op kon bewegen.
En door de afdeling production design - onder leiding van Peter Lamont- werd het interieur van het beroemde Danieli Hotel in Venetie gebruikt als voorbeeld van hoe dat gebouw er van binnen uit zou moeten zien.
Op Hotel Danieli kom ik straks nog terug,
want daar heb ik nog een leuk verhaal over.
Maar als je wilt weten hoe die geweldige scene voor Casino Royal werd gedraaid en voorbereid, dan moet je zeker de mini-documentaire Death in Venice een keer zien.
Die staat onder meer op de Blu-Ray van Casino Royal.
Echt te gek!

En dan ben ik alweer aangekomen bij het laatste element van de Vier van Venetië:
de prachtige gebouwen.
Ik heb onder andere het Doge-paleis al genoemd,
en de kerk San Nicolò dei Mendicoli.
Maar ik kan het - als het over filmlocaties gaat - ook nog gemakkelijk hebben over de prachtige Basiliek van San Marco die onder meer voor Inferno met Tom Hanks werd gebruikt,
of over Hotel Excelsior op het Lido waar scenes voor Once Upon a Time in America werden gefilmd,
of over Hotel des Bains dat werd gebruikt voor de filmklassieker Death in Venice van Visconti en de Oscarwinnaar The English Patient.
Maar ik beperk me even tot het toeristische hart van Venetie.
En het eerste gebouw waar ik het over wil hebben is Hotel Danieli,
zeg maar net om de hoek bij het San Marcoplein.
Danieli is tegenwoordig een vijfsterrenhotel, maar het werd in de 14e eeuw gebouwd als paleis voor de gezaghebbende Dandolo familie in Venetie.
Pas aan het begin van de 19e eeuw werd het omgebouwd tot een hotel door Giuseppe Dal Niel, die ook wel bekend stond als Danieli.
Het hotel is een favoriete verblijfplaats geweest van grootheden als Goethe, Dickens en ook Leonard Bernstein.
Het hotel - met een werkelijk oogverblindende lobby - werd gebruikt in meer dan 20 films.
De bekendste: Anna Karenina (de 1935 versie), Il Viaggio, de James Bondfilm Moonraker, Only You met Marisa Tomei en The Tourist met Angelina Jolie en Johnny Depp.
Al moet ik daar gelijk een kanttekening bij maken.
Want de entree en lobby werd er wel gebruikt,
maar die prachtige, grote hotelkamer van Angelina Jolie?
Die is niet in Danieli te vinden.
Die werd uiteindelijk voor de film gebouwd in Palazzo Pisani Moretta.
En daar werd voor The Tourist ook de scène gedraaid dat Angelina Jolie en Johnny Depp met de boot aankomen bij het hotel.
Want Hotel Danieli is prachtig, maar heeft geen entree direct aan het water...
Dat wil natuurlijk helemaal niet zeggen dat ik Hotel Danielli wil overslaan.
Verre van...
Want in de Doge Dandolo Royal Suite werd wel degelijk gefilmd.
Niet voor The Tourist, want daarvoor moest de suite te veel op z'n kop,
maar wel voor de hotelscène in Moonraker met Roger Moore en Lois Chiles.
Om je geheugen even op te frissen...

De koninklijke suite is sinds de opnamen van de James Bondfilm in 1978 werd meerdere malen onder handen genomen.
Maar de kijker met oog voor detail herkent de kamer uit Moonraker zeker.
En ik dus ook, toen we er werden rondgeleid door Eva Reidt, de marketingdirecteur van Hotel Danieli.
Want ik nu weer had weer de nodige mensen aangeschreven of er misschien wat leuks af te spreken was voor de podcast.
En Eva was een van de eerste die enthousiast reageerde.
We kregen een heerlijke uitgebreide tour door wat gewoon een te gek hotel is waar ik een dagje wel in filmische sferen zou willen komen.
Maar ja, 15.000 euro voor een nachtje in de James Bond suite, 
zo'n Gouden credit card heb ik nou ook weer niet.
Fotomodel Heidi Klum wel blijkbaar want zij was de laatste bekende gast in de suite, heb ik me laten vertellen.
Hotel Danieli heeft ook een te gek dakterras met een geweldig uitzicht.
Neemt niet weg dat het terras ook gebruikt wordt mensen die niet direct een kamer Ze serveren er in het weekend een fijne English Afternoon Tea met van alles erop en eraan voor 50 euro pp.,
Maar dan krijg je er wel echt een uitzicht bij waar je U tegen zegt.
Eventjes dacht ik het terras nog te herkennen uit The Tourist, maar nee. Toch niet. Dat was ergens anders.
En het is ook zeker niet het dakterras dat je kort in beeld ziet in Mission: Impossible Dead Reckoning,
de scene waarin Ethan Hunt en Elsa Faust over de stad uitkijken.
Want dat is het dakterras van The Gritti Palace, dat andere vijfsterrenhotel dat even verderop aan het Grand Canal zit.
Daar was ik - ondanks een hele aardige email, al zeg ik het zelf - helaas niet zo welkom als bij Hotel Danieli.
Zoals ik wel eens eerder heb gezegd:
het kan niet altijd meezitten...

En dan is het tijd voor nog 1 locatie.
En ook daar had ik in de roos geschoten.
Want opnieuw kwam ik tijdens de voorbereidingen in contact met iemand die zo aardig en behulpzaam was dat het eerste nauwelijks te geloven was.
Van Hotel Danieli naar het Conservatorio Benedetto Marcello was het een kleine 20 minuten lopen.
Daar voor de deur zou Filippo Merlo op ons wachten.
Ik was Filippo op het spoor gekomen via het conservatorium.
Ik wist dat het een plek was waar je niet zomaar even naar binnenloopt.
En ik wilde het wel echt van binnen zien,
want die binnenplaats - dat wist ik - was gebruikt voor...
Moonraker -  als James Bond achter Holly Goodhead aanzit - 
voor... Casino Royal - als James Bond Vesper op de hielen zit - 
en in Mission: Impossible Dead Reckoning - als Ethan Hunt en zijn team in Venetie arriveren, en via een te gek steegje uitkomen op die binnenplaats van het conservatorium.
Die binnenplaats van dat conservatorium - dat die functie kreeg in 1876 - was echt weer fantastisch.
Niet dat het nou zo geweldig goed was onderhouden, dat zag je er wel aan af, 
maar die binnenplaats alleen al was gewoon echt te gek.
Met die hoge muren en dat uitzicht op die zuilen op de eerste verdieping,
en met die prachtige in steen gelegde roos op de vloer.
Kijk echt even bij de shownotes voor de foto's.
Het verklaart ook waarom Filippo Merlo de rondleiding wilde geven.
Want hij wilde ruchtbaarheid geven aan het feit dat het Conservatorium geld nodig heeft om het pand op peil te houden.
Maar hij bedrukte ook dat het Conservatorium ook geen doorlopende tours wilde organiseren, want het was toch vooral een conservatorium en geen museum.
En toen kwam het...
Want Filippo vertelde dat de boel zo nu en dan ook wel een verhuurden aan bedrijven voor recepties, zoals pas was weer gebeurd op het dakterras.
Een kleinschalige receptie.
Ik vroeg 'm of hij het niet erg vond om ons dat dakterras ook even te laten zien.
Want wat wilde het geval?
Een week voordat we naar Venetië reisden,
gingen we naar de bioscoop voor de nieuwe film van en met Kenneth Branagh:
A Haunting in Venice,
De film waarin het - net als in Don't Look Now - zie je het lijntje? - over helderziendheid gaat...
Ik ging eerlijk gezegd naar A Haunting in Venice met de gedachte dat de film - op wat algemene shots na  - compleet in de studio was gefilmd.
Tot mijn verrassing zaten er een paar geweldige locaties uit Venetië in.
Daaronder onder meer de tuin van Palazzo Malipiero en de brug en het gebouw bij Campo San Boldo.
Het is ongelooflijk jammer dat er een scene is gesneuveld bij de montage van A Haunting in Venice.
Dat is de scene waarin Hercule Poirot een bezoek brengt aan Palazzo Ducale.
Dat is zo prachtig in beeld gebracht, maar ja helaas gesneuveld.
Die scene is trouwens wel bij het bonusmateriaal te vinden, als je de film op Blu-Ray koopt of op YouTube zoekt.

Maar de grootste verrassing kwam helemaal aan het einde van de film.
Als Hercule Poirot een nieuwe klant helpt op het dakterras van zijn woning en een droneshot vervolgens heel Venetie in beeld brengt.
Nou, naar dat dakterras wilde ik ook wel. 
En Fillipo Merlo wilde ons dat terras bovenop het conservatorium best wel laten zien.
Al had hij er op dat moment eigenlijk geen tijd voor.
Maar hij genoot overduidelijk van onze reactie.
Moet je je weer even inbeelden: op een dakterras het dak van een van de hogere gebouwen in het hart van Venetie!
En dan overal vrij om je heen kunnen kijken.
De lucht was echt zo zuiver dat we in het verre noorden de contouren van de Alpen kunt zien!
Nou, zo'n mooi plaatje, dat hadden ze zelfs bij de opnamen van A Haunting in Venice niet!

Dat was hem weer.
Je luisterde naar Fantastische Filmlocaties.
Mijn naam is Jeroen Huijsdens.
Een overzicht van de filmlocaties uit deze aflevering vind je weer op de website Sceen-it.com
Mijn speciale dank gaat deze keer naar 
Eva Alexandra Reidt van Hotel Danieli en
Filippo Merlo van Conservatorio Benedetto Marcello voor hun enorme hulp.
Abonneer je op deze podcast, 
en laat vooral een recensie achter bij Apple of Spotify.
Dan kunnen anderen deze serie ook beter vinden.
En ik hoor natuurlijk heel graag wat je van de podcast vindt.
Nog een tip: vergeet je niet te abonneren op de nieuwsbrief
Dan kan via FantastischeFilmlocaties.nl.
Zo ben je als eerste op de hoogte van nieuwe afleveringen en ander nieuws.
Op die site vind je per aflevering ook alle show notes terug.
Voor nu:
tot de volgende keer!