Prachtige filmlocaties in de wereld volgens John Irving

Met hun complexe verhalen en rijke details lijken de boeken van John Irving haast onverfilmbaar. Maar in 2000 bewees regisseur Lasse Hallström het tegendeel met The Cider House Rules. Dat was mede dankzij Irving zelf die het Oscarwinnende scenario schreef. Als fan van het werk van Irving vertelt Jeroen in deze podcast hoe het boek zijn weg naar het witte doek wist te vinden. Ook neemt hij je mee naar de betoverende filmlocaties in het adembenemend mooie New England. Een aflevering vol passie, prachtige locaties en persoonlijke anekdotes - een must voor filmliefhebbers én fans van John Irving!

De aflevering is ook op andere platformen te vinden die de RSS-feed van Springcast oppakken.

The Cider House Rules / copyright Miramax Films, FilmColony

Sceen-it.com: de filmlocaties met handige GPS-locaties 
Playlist Spotify met muziek uit Fantastische Filmlocaties
Website van Ventfort Hall (inclusief oude foto's)
Fotoreportage Frank Grace van Ventfort Hall
Scott Farm Orchard (met dank aan Jeremy Ebersole van The Landmark Trust USA)
Northfield Drive-In Theatre
Thurnston for lobster 

Pathé Thuis heeft The Cider House Rules helaas (nog) niet in de catalogus. 

Gebruikte filmmuziek: soundtrack The Cider House Rules (componist Rachel Portman, artiesten David Snell, John Lenehan, copyright BMG Music Entertainment, Miramax Film Corp.), gebruikte themamuziek Motivated van Alex MakeMusic (Oleksandr Savochka) via Pixabay.

Ontdek de verhalen achter de schermen, bekijk prachtige afbeeldingen van de locaties en laat je inspireren door de magie van de filmwereld.

Reacties op deze aflevering zijn meer dan welkom! Als er hieronder nog geen reactie staat, betekent dat natuurlijk niet dat jij niet de eerste niet kunt zijn... 

Het was in de jaren 80.
Via mijn vriendin op de middelbare school kwam in contact met de boeken van John Irving.
Zij had ze bijna allemaal in haar boekenkast staan.
Haar oom werkte bij de drukker van de boeken hier in Nederland
In de jaren die volgde verslond ik het werk van John Irving.
Ik werd gegrepen door zijn geweldige verhalen en de bijzondere karakters.
Én door het prachtige sfeerbeeld van Maine en New Hampshire waar Irving veel van zijn verhalen deed afspelen.
Ik wilde er heen… toen al….

Je luistert naar Fantastische Filmlocaties, dé podcast over films en de locaties waar ze werden opgenomen.
Je gaat ook deze keer weer dingen horen die je nog niet wist,
over de film in deze aflevering, over de mensen die hem maakte
én over de locaties waar hij werd opgenomen.
Ook ga ik je weer uitleggen waarom het toch zo geweldig is om filmlocaties te bezoeken.
Mijn naam is Jeroen Huijsdens en in deze aflevering gaan we naar het Amerikaanse New England voor film The Cider House Rules.
 
New England is de hele regio in het noordoosten van de VS die bekend staat om z'n prachtige kustlijnen, bossen en bergachtige landschappen.
Én om de geweldige herfstkleuren in het najaar.
Om Indian Summer.
Het is de regio die bestaat uit de staten Maine, New Hampshire, Vermont, Massachusetts, Rhode Island en Connecticut.
Qua oppervlakte is de regio ongeveer even groot als Engeland, Wales en Schotland samen.
Tot zover even deze introducerende aardrijkskundeles.
Over naar de literatuurles want een aflevering over The Cider House Rules begint natuurlijk bij de geestelijk vader van het verhaal en van het boek dat in 1985 werd gepubliceerd: John Irving.
Ik begon de aflevering net al door je te vertellen hoe ik in aanraking kwam met het werk van de Amerikaanse schrijver.
En ik kan je vertellen: ik beschouw hem nog steeds als mijn favoriete schrijver.
Ik ben werkelijk dol op A World According to Garp, én op het boek dat ik echt in mijn hart heb gesloten: A Prayer for Owen Meany.
Maar ik ga het in deze aflevering hebben over een van die andere prachtige boeken: The Cider House Rules, en vooral over de film die ervan werd gemaakt.
In alle opzichten is The Cider House Rules echt een Irving-boek.
Alle bekende thema's zitten erin zoals familie, identiteit, seksualiteit, rouw en verlies, religie - en wat ik altijd een mooie vind: de onvoorspelbaarheid van het leven.
In The Cider House Rules gaat het vooral over Homer Wells.
Homer is een wees die in de jaren 40 opgroeit in een weeshuis in Maine dat wordt geleid door dokter Larch.
Larch wijst de opgroeiende Homer de weg in de geneeskunde, maar als abortus ter sprake komt wijst Homer dat keer op keer af.
Dan klopt er een jong stel aan bij St Cloud.
Ze vragen of Larch hen kan helpen bij een abortus.
Homer ziet in de komst van Candy en Wally een kans om het weeshuis achter zich te laten en de wereld te leren kennen.
Hij gaat met ze mee en vindt werk op de appelgaard van de familie van Wally.
Daar leert Homer een groep appelplukkers kennen onder leiding van Mr Rose die elk seizoen terugkeren naar dezelfde plek,
én daar leert Homer ook dat de wereld een stuk ingewikkelder in elkaar zit dan hij kon vermoeden.

Ik vertelde het aan het begin al: een van de reden waarom ik verliefd werd op de boeken van John Irving is, omdat New England er zo'n prachtige rol in speelt.
Het is dan ook logisch dat er voor The Cider House Rules werd gekeken naar opnamelocaties in de regio.
Regisseur Lasse Hallström, production designer David Gropman en location scout Eddy Collins kozen enkele fantastische locaties in Maine, New Hampshire, Vermont én Massachusetts.
Ik ga je straks vertellen over de locaties die ik kortgeleden bezocht,
maar laat me even beginnen met de twee plaatsen waar ik inmiddels alweer zo'n 15 jaar geleden langsreed.
Als Homer met Candy en Wally het weeshuis verlaat zegt hij het volgende...

Het drietal rijdt daarop naar de kust zodat Homer de zee voor de eerste keer in zijn leven   kan zien.
De scene werd gefilmd op Sand Beach, onderdeel van Acadia National Park in Maine.
Als je van de combinatie van bossen, rotsen en water houdt, en van de frisse ochtendlucht waar je longen helemaal van gaan openstaan, dan hoop ik echt dat je ooit een keer een bezoek kunt brengen aan Acadia National Park en aan het plaatsje Bar Harbor.
Het is daar zo ongelooflijk mooi!
En als je dan ook nog eens dol bent op kreeft, dan kom je er helemaal aan je trekken.
Op een half uur rijden van Bar Harbor ligt het havenplaatje Bernard.
Daar - bij Thurston's Lobster Pound - werden de scenes opgenomen bij Candy thuis.
Haar vader - gespeeld door JK Simmons - heeft een vissersbedrijf.
Hij vangt kreeften.
Homer gaat op de uitnodiging om bij Candy en haar vader te komen eten.
Daar in dat oh zo karakteristieke havenplaatsje krijgen de jongelui ook te verwerken dat Wally tijdens een oorlogsmissie gewond is geraakt.
Hij is er slecht aan toe. En zijn terugkeer gaat gevolgen hebben.

Ik pak de draad straks weer op met de filmlocaties,
en zal je dan onder meer de weg wijzen naar iets dat filmliefhebbers leuk zullen vinden: de drive-in bioscoop in de film.
Maar eerst weer even naar het begin.
Voordat hij aan The Cider House Rules ging sleutelen had John Irving slechts 1 keer eerder geprobeerd een filmscenario te schrijven.
Dat was voor de film Setting Free the Bears, gebaseerd op zijn eigen boek.
In 1969 nam Columbia Pictures een optie op de filmrechten.
Ze gaven Irving de opdracht er samen met regisseur Irvin Kershner een film van te maken.
Maar dat draaide ondanks allerlei pogingen uiteindelijk op niks uit.
Irving werd daarna ook nog gevraagd of hij het scenario wilde schrijven van The World According to Garp.
Regisseur George Roy Hill zei 'm: "Ik vraag het je maar 1 keer!"
Irving bedankt, mede omdat hij toen net bezig was met het schrijven van zijn vijfde roman Hotel New Hampshire.
De eerste poging om The Cider House Rules te verfilmen vond plaats begin jaren 90.
Via Janet Turnball, zijn toenmalige uitgeefster in Canada en tegenwoordig zijn vrouw en agent, leerde John Irving Phillip Borsos kende.
Hij was een uit Australië afkomstige filmmaker.
De twee raakte bevriend en Irving schreef volgens de verhalen minstens tien versies van het scenario.
Maar het resultaat van al het gesleutel was een script dat volgens Irving zelf te deprimerend was om ooit verfilmd te worden.
Dat was ook de reactie van acteur Paul Newman toen die als eerste werd gevraagd de rol van dokter Larch te spelen.
Newman was niet overtuigd en dus keerden Irving en Borsos met lege handen terug naar huis.
Toen Borsos enkele jaren later ziek werd en in 1995 overleed, dacht Irving lange tijd dat het boek nooit meer verfilmd zou worden.
Hij wilde het daarna zelf ook een tijdje niet meer.
Zonder Philip Borsos was er volgens hem geen Cider House Rules-film.
 
Gladstein was vooral bekend geworden als executive producer van films als Reservoir Dogs, Pulp Fiction en Jackie Brown.
Je hoort het al allemaal films van Quentin Tarantino.
Wel even andere koek dan The Cider House Rules.
Maar Irving mocht Gladstein onmiddellijk.
Richard Gladstein nam het boek The Cider House Rules en een vroege versie van het script mee naar Miramax.
We zitten dan half jaren 90.
De studio wilde de film wel financieren als Gladstein een regisseur zou vinden die voor iedereen aanvaardbaar was.
Dus voor zowel Gladstein zelf als voor Miramax én John Irving.
Dat bleek bij nader inzien geen eenvoudige opgave.
Miramax produceerde een lange lijst met namen, maar er vielen als snel veel regisseurs af.
De reden? Gladstein kreeg in de gaten dat er maar weinig regisseurs opstonden die Irvings goedkeuring kregen.
Een van de regisseurs die positief opviel was Wayne Wang, maker van onder meer de film The Joy Luck Club en Smoke.
Maar toen Wang terugkwam met zijn reacties op het script, werd duidelijk dat hij de gezochte kandidaat niet was.
Dat was het moment waarop Irving aan Richard Gladstein voorstelde of hij de film niet wilde regisseren.
Maar die wist 100% zeker dat hij alleen als producent zou moeten optreden.
Hij had nog wel een ander voorstel.
Wat dacht Irving van regisseur Michael Winterbottom?
Winterbottom had op beide mannen indruk gemaakt met de verfilming van het boek Jude the Obscure van Thomas Hardy.
Het leidde tot een ontmoeting in... Amsterdam.
Wat daar gebeurde, dat vertel ik je straks.

Ik onderbreek de podcast hier even voor een boodschap.
Fantastische Filmlocaties heeft een samenwerking met Pathé Thuis.
Pathé Thuis heeft meer dan 6000 films in huis die je kunt huren of kunt kopen,
en waarvoor je geen abonnement nodig hebt.
Ga gewoon naar pathethuis.nl.
Wil je nou kans maken om een film gratis te kijken bij Pathé Thuis, blijf dan even tot het einde luisteren, want dan vertel ik je hoe je daar kans op maakt.

Nu eerst naar de drive-in bioscoop uit de film waar ik het daarstraks over had en waar je die kunt vinden.
Want ik kan je vertellen: die werd er niet speciaal voor de filmopnamen neergezet.
Hij stond er al en staat er nog steeds.
In de film geeft Candy Homer wat autorijles op het lege terrein van de drive-in bioscoop, waarna duidelijk wordt waar Homers liefde voor film vandaan komt.

De scène speelt zich af bij The Northfield Drive-In bioscoop op de grens van New Hampshire en Massachusetts bij het plaatsje Northfield.
De bioscoop viert dit jaar z'n 77e verjaardag, en dat is best bijzonder.
Toen we er afgelopen september overdag langs reden tijdens onze rondreis door het noordoosten van de VS, had ik niet verwacht dat we er naar binnen konden rijden.
Er was geen poort die ons tegenhield.
Het kassahokje was alleen gesloten.
Toen we even stonden te genieten van de omgeving - je moet je voorstellen een groot groen grasveld met van die hoge naaldbomen eromheen en dan dat grote witte filmscherm dat er gewoon het hele jaar door staat - kwam er nog een auto aangereden.
Het was een jong stel uit Azië dat allerlei drive-in bioscopen in de VS langsging.
Het was echt een hele leuke ontmoeting en zo zie je maar weer: iedereen z'n eigen hobby!
De link naar de website van de drive-in bioscoop staat trouwens weer op de website bij de shownotes.
Als je vanuit Northfield zo'n drie kwartier nar het noorden rijdt - en dat is voor Amerikaanse begrippen echt een peulenschilletje - kom je uit in het plaatsje Bellows Falls.
Om je even een indruk te geven: er wonen daar ongeveer 2.800 mensen.
In het plaatsje is het 100 jaar oude treinstation gebruikt voor de opnamen The Cider House Rules.
Het is het station waar schrijver John Irving als de chagrijnige stationschef de scepter zwaait.
De film doet trouwens suggereren dat het weeshuis St Cloud hoog op de berg achter het treinstation ligt, maar dat is allemaal filmfantasie, voor elkaar gekregen met special effects.
Sorry als ik je droom nu verstoor...
Ik ga je straks vertellen waar je het weeshuis wel kunt vinden én hoe je het kunt bezoeken, maar nu eerst weer terug naar de oorsprong van de film.

Ik onderbrak daarstraks mijn verhaal over de ontmoeting tussen John Irving en regisseur Michael Winterbottom in Amsterdam.
Irving was daar om op de wallen onderzoek te doen voor zijn volgende boek, Widow for a Year.
En Michael Winterbottom was in de weer met de montage van zijn nieuwe film, Welcome to Sarajevo.
Het schijnt wel een bijzondere kennismaking te zijn geweest daar aan de bar van Hotel De Grand in Amsterdam.
Waarom we weten?
Omdat Irving het uitvoerig heeft beschreven in een boek getiteld My Movie Business.
Dat schreef over zijn ervaringen in de filmwereld en die in het bijzonder rondom de verfilming van The Cider House Rules.
Ik kan je het boekje echt aanraden.
Maar terug naar die ontmoeting in de Grand in Amsterdam.
Irving en Winterbottom botste over wat nou het centrale thema van de film moest worden.
Winterbottom wilde inzetten op de driehoeksverhouding tussen Homer, Candy en Wally.
Irving wilde dat vooral de relatie Homer en dokter Larch centraal zou blijven staan.
Een ander punt was dat Winterbottom de film in de lente wilde draaien,
terwijl Irving vond dat het niet meer dan logisch was dat er in de herfst werd gedraaid, rondom de appeloogst.
Miramax besloot in te grijpen en de opnamen van de film - die al ingepland waren voor april 1997 - uit te stellen.
Een jaar later kwam Winterbottom met de mededeling toch grote problemen te hebben met het script én met John Irving.
Als laatste gooide hij nog in de strijd dat de enige manier om het boek succesvol te verfilmen was door er drie films van te maken.
En toen was de maat vol voor Irving.
Winterbottom verdween uit beeld en Gladstein ging op zoek naar een andere regisseur.
Die werd gevonden in Lasse Hallström, de Zweedse regisseur die naam maakte met films als My Life as a Dog en What's Eating Gilbert Grape.
Maar ook de man die bijna alle videoclips van Abba had geregisseerd.
Het klikte niet alleen direct tussen Irving en Hallström, de Zweedse regisseur had ook direct door hoeveel gewicht er gehangen moest worden aan de relatie tussen Homer, Candy en Wally.
En daarmee had The Cider House Rules na acht jaar zoeken eindelijk z'n regisseur.

Het is tijd om naar de locatie van het weeshuis uit de film te gaan.
En daarvoor is het van belang om je te vertellen dat er twee locaties werden gebruikt.
De eerste is Ventfort Hall in het plaatsje Lenox in Massachusetts.
Daar werden alle buitenopnamen gedraaid en een enkele interieuropnamen.
Het overgrote deel van de opnamen in het weeshuis, werd gefilmd in het voormalige State Hospital in Northampton, ook in Massachusetts.
Helaas werd het overgrote deel van dat ziekenhuis dat dateerde uit 1856 in 2006 gesloopt.
Erg jammer want als je de beelden van het gebouw en de plattegrond ziet denk je echt; waarom gooi je nou zoiets tegen vlakte in plaats van het te restaureren?
Door de afbraak valt ook moeilijk te achterhalen of de scenes in de slaapzaal met de jongens ook in het voormalige ziekenhuis werden gefilmd.
Maar de informatie lijkt wel die kant op te sturen.
En ik wil dat toch even noemen, want de scene bevat de mooiste zin in de hele film, als Dr. Larch de slaapzaal van de jongens verlaat na het dagelijkse voorlezen en tegen ze zegt...

ik vind dit echt zo mooi!
Het komt ook echt uit het boek van John Irving,
die het zelf blijkbaar ook zo'n geweldige zin vindt dat hij hem op z'n rechter onderarm heeft laten tatoeëren.

En dus moesten we het dus doen met een bezoek aan Ventfort Hall in Lenox.
En dat is geen straf kan ik je vertellen.
Aan Ventfort Hall wordt nog steeds gesleuteld om het in de oude staat terug te brengen.
Die originele staat was zoals de architecten Rotch en Tilden het in 1893 voor ogen hadden.
Ze bouwden het huis voor George en Sarah Morgan, de zus van JP Morgan;
jawel, de rijke bankier wiens naam nog altijd verbonden is met de Amerikaanse zakenbank JPMorgan Chase.
Ik kan je echt adviseren via de shownotes even naar foto's van vroeger te kijken.
Dan word je weer echt teruggeworpen naar de Gilded Age waarin dit enorme landhuis werd gebouwd.
En klik dan gelijk even op de fotocollectie van Frank Grace, want die heeft het huis prachtig gefotografeerd zoals het nu is.
Zoals dat zo vaak gaat, was deze locatie bijna niet gebruikt voor The Cider House Rules.
Regisseur Lasse Hallström had de location managers Charlie Harrington en Mark Fitzgerald namelijk gevraagd om alleen panden voor te dragen met een houten structuur.
Toch besloten zij Ventfort Hall voor te stellen.
En weten wat het resultaat was.
Ik kan je een bezoek aan het huis echt aanraden.
En teken dan wel in op een tour, want dan hoor je toch dingen die je anders niet zou horen.
Zoals het verhaal dat production designer Carl Sprague - die je onder meer kent van de films van regisseur Wes Anderson - een van de slaapkamers in het gebouw herinrichtte om het in oude stijl terug te brengen.
Als je dan toch binnen bent, zul je direct de prachtige houten trap in de hal herkennen, want die zit duidelijk in de scene als Homer na jaren terugkeert in het weeshuis.
Maar het meest herkenbaar is toch de gevel aan de tuinkant.
Dat is echt onmiskenbaar The Cider House Rules.
En met recht een fantastische filmlocatie!

De zoektocht naar de juiste acteurs voor The Cider House Rules brengt ook nog een paar mooie verhalen met zich mee.
Ik vertelde het eerder al: Paul Newman was de allereerste acteur wiens naam ter sprake kwam voor de rol van dokter Larch.
Maar Newman vond hij het te somber.
Er zaten in de versie van het script dat hij las te veel scenes bij een verbrandingsoven.
Er is weinig bekend over de acteurs die daarna nog voor de rol werden overwogen.
Maar een ding is zeker: Michael Caine was eigenlijk gewoon de gedroomde kandidaat.
De werkelijk fenomenale Caine deed volgens de verhalen zelfs de mannen van het licht op de set een traantje wegpinken tijdens de laatste scène met Fuzzy, de jongen in de zuurstoftent.
Wat eerlijk gezegd deels ook wel te danken aan het innemende spel van de jonge Erik Per Sullivan die Fuzzy in de film speelde.

Toen in 1991 bekend werden gemaakt dat The Cider House verfilmd zou worden werd Matthew Broderick al eerste in verband gebracht met de rol van Homer Wells.
Zes jaar later werd acteur Ethan Hawke aan de rol gekoppeld.
Dat was nog in de fase dat Michael Winterbottom de film overwoog te maken.
Ook de naam van acteur Billy Cudrup viel nog.
En toen Lasse Hallström in beeld kwam was de eerste naam die met Homer Wells in verband werd gebracht die van Leonardo DiCaprio. 
Maar in augustus 1998 was duidelijk dat het contract voor de hoofdrol was getekend door Tobey Maguire, de acteur die toen nog verschillende keren in de huid Spider-Man moest kruipen.
Eerlijk gezegd hoopte John Irving lange tijd dat zijn zoon Colin de rol van Homer Wells zou mogen spelen.
Maar toen het project keer op keer werd uitgesteld was hem wel duidelijk dat zijn zoon te oud was voor de rol.
Colin Irving zou uiteindelijk wel een bijrol in de film krijgen.
Hij is te zien als majoor Winslow die het slechte nieuws moet brengen over Wally.
En zoals ik je al vertelde is ook John Irving zelf in de film te zien.
Hij speelt de rol van de ietwat chagrijnige stationschef in het plaatsje waar het weeshuis is gevestigd.
En dan ben ik er nog niet, want ik denk dat ook de andere bijrollen bewijzen dat er echt toptalent betrokken was bij The Cider House Rules.
Te beginnen met een nog jonge Kieran Culkin.
Jawel, het broertje van Malcauley Culkin en mede dankzij de serie Succession en verschillende nominaties voor zijn rol in de film A Real Pain, een acteur die het noemen waard is.
En dan is er ook nog Delroy Lindo die Mr. Rose speelt.
Hij is de man die leidinggeeft aan de appelplukkers.
Lindo was al in beeld voor die rol sinds het allereerste moment,
toen er nog aan Paul Newman werd gedacht voor de rol van dokter Larch.
Lindo is een acteur die we wat mij betreft tegenwoordig echt te weinig zien.
Zoek hem maar eens op, op de filmsite IMDb dan zeg je onmiddellijk: ja verrek, je hebt gelijk Jeroen.

De actrice die de kwetsbare dochter van Mr. Rose moest spelen, werd als laatste gecast.
Er werd gezocht naar een actrice die er jong uit zou zien, maar niet té jong.
Voor de rol van Rose Rose werd de Amerikaanse soul en R&B zangeres Erykah Badu gecast.
Je hoorde haar net als eventjes.
Badu speelde de rol met verve.
En dan zijn er nog twee belangrijke filmkarakters te noemen: Wally en Candy, het stel dat ervoor zorgt dat Homer Wells het weeshuis verlaat en de wereld gaat ontdekken.
Toen John Irving acteur Paul Rudd voor de eerste keer ontmoette, had die een baard en lang haar.
Niet bepaald een luitenant in het Amerikaanse leger.
Maar dat veranderde direct na een bezoekje aan de kapper en de afdeling costume design.
Voordat Charlize Theron werd gekozen om Candy te spelen, werd actrice Liv Tyler nog eventjes overwegen.
De echte test voor Theron kwam pas ná de casting.
Er was totaal geen klik tussen Charlize Theron en Tobey Maguire.
En Theron sprak uit dat zij vooral moeite had met de intieme scenes met de acteur.
Later gaf ze wel toe dat de film voor beiden een leerschool was geweest en dat ze het nu stukken beter met elkaar konden vinden...

The Cider House Rules ging aan het begin van 2000 in de Amerikaanse bioscopen draaien.
Toen had de film z'n wereldpremière al beleefd tijdens het filmfestival van Venetië in september van het voorgaande jaar.
In Nederland ging de film op 16 maart 2000 in de bioscoop draaien.
De film was een redelijke hit, met gemengde reacties bij de filmpers.
De 24 miljoen dollar die de film volgens bronnen kostte om te produceren werden in ieder geval ruimschoots terugverdiend.
Wereldwijd leverde de film meer dan 88 miljoen dollar op in de bioscopen.
Een deel van die omzet is te danken - denk ik - aan de Oscaruitreiking van 2000.
The Cider House Rules ontving dat jaar 7 nominaties voor de Academy Awards.
Dat was echt in belangrijke categorieën zoals beste film en beste regisseur.
Op de avond van 26 maart won de film in twee categorieën.
Michael Caine won de prijs voor Best Supporting Actor en John Irving won de Oscar voor Best Adapted Screenplay.
Componiste Rachel Portman zag haar nominatie voor de werkelijk prachtige muziek niet verzilverd worden.
Ze moest haar meerdere erkennen in John Corigliano die de Oscar won voor de film The Red Violin.
Maar dat doet - wat mij betreft - niks af aan de werkelijk prachtige score van Rachel Portman.
Een score die je zeker paraat moet hebben mocht je ooit - bij voorkeur tijdens het herfstseizoen - door New England reizen.
 
En met die muziek van Rachel Portman op de achtergrond is er nog 1 locatie waar ik je mee naar toe moet nemen, 
De scenes op en rond de appelgaard werden gefilmd op het terrein van de Scott Farm Orchard in Vermont.
En dat is wel weer een locatie met een verhaal.
De boerderij werd al in 1791 gebouwd.
Later kwam het in handen van de familie Holbrook.
Die zorgde ervoor dat het hele terrein inclusief het huis ernaast waar zij tijdenlang woonde in 1995 onder The landmark Trust USA kwam te vallen.
Dat is een non-profitorganisatie die zich richt op het behoud en de restauratie van historische gebouwen, met name in Vermont.
Maar dat huis ernaast waar de familie dus een tijd in woonde, is niet zomaar een pandje.
Het heet Naulakha en is de voormalige woning van Rudyard Kipling.
Hij schreef er het boek The Man Who Would Be King, en zijn meest bekende werk: The Jungle Book.
Mocht je nou een fan zijn van Kipling en van The Cider House Rules, dan is het denk ik leuk om te weten dat het huis te huur, net als enkele andere huizen van de Landmark Trust.
Kijk maar even bij de shownotes.
Tot zover even het huis ernaast, want dat moest ik toch even noemen, terug naar de appelgaard waar The Cider House Rules werd gefilmd.
Het is echt een geweldige plek om te zijn en rond te lopen, zeker in het najaar als de natuur in New England zich echt van z'n mooiste kant laat zien.
Alleen ging dat in ons geval bijna helemaal mis.
Zoals altijd probeer legde ik ruim van tevoren contact om niet onaangekondigd op de stoep te staan.
Ik slaagde erin een afspraak te maken met Jeremy Ebersole van The Landmark Trust.
Hij zou ons rondleiden en liet mij weten nog wat foto's van de filmopnamen te hebben.
Het luisterde allemaal heel erg nauw want we hadden in korte tijd veel locaties te bezoeken in New England voordat we naar Martha's Vineyard zou gaan voor ... nee, dat komt in een volgende aflevering....
En toen - toen we het niet konden gebruiken - bleek ons vliegtuig van Amsterdam naar Boston een technische storing te hebben.
Wat begon als een acceptabele vertraging leidde uiteindelijk tot een volledige annulering. 
Het gevolg was dat we pas 24 uur later naar Boston konden.
Het schema viel in het water en ik moest Jeremy op afstand laten weten dat ik ons bezoek aan de Scott Farm Orchard helaas moest cancelen.
Maar toen de vlucht naar Boston een dag later sneller ging dan verwacht, de Amerikaanse douane ons razendsnel doorliet én we sneller in de huurauto zaten dan verwacht, zei ik tegen Conny: zullen we niet alsnog naar Dummerston naar de appelgaard rijden?
Als het meezit, zijn we er nog voordat ze sluiten.

Ik ben echt zo ongelooflijk blij dat we dat hebben gedaan...
Jeremy was er helaas niet, maar de beheerder van de boomgaard Erin Robinson was zo aardig ons op te vangen.
En zo liepen we met de muziek van Rachel Portman alsnog bij de prachtige appelgaard,
bij de schuur uit de film waar de appels worden verpakt,
én bij het vertrek waar Homer en het team appelplukkers in de film overnachten...
En dat allemaal terwijl de najaarszon ons toelachte en de werkelijk prachtig gekleurde bossen en kwetterende vogels tegen ons leken te zeggen: We told you so! Welcome to New England!
 
Je luisterde naar een aflevering van Fantastische Filmlocaties.
Mijn naam is Jeroen Huijsdens.
Grijp niet direct naar je smartphone of hoe je dit ook luistert.
Want ik heb nog wat te melden aan het einde.
Maar eerst nog even dit:
Ik wil alle mensen die ons hebben geholpen bij deze reis weer bedanken.
Alle informatie uit deze aflevering staat zoals gebruikerlijk weer in de shownotes op de website fantastischefilmlocaties.nl.
Dat is de website waar je van alles kunt vinden over de film, de podcast en over mijn avonturen.
En ik meld het nog maar een keer:
Ik ben heel blij dat Pathé Thuis partner is van deze podcast.
Ze hebben er meer dan 6000 films in huis die je kunt huren of kunt kopen,
en waarvoor je geen abonnement nodig hebt.
Ga gewoon naar pathethuis.nl.
Als jij nou kans wilt maken om gratis naar een film te kijken bij Pathé Thuis, dan moet je nu even goed opletten.
Het enige wat je hoeft te doen is antwoord geven op de volgende vraag:
Noem de titel van een ander boek geschreven door John Irving.
Stuur het antwoord op naar het mailadres info@fantastischefilmlocaties.nl
Onder alle goede inzendingen verloot ik een paar Pathé Thuis vouchers.
Ja, zo eenvoudig kan het dus zijn!
Zo, dat was 'm dan.
Ontzettend bedankt voor het luisteren én ik zeg: tot de volgende keer!