Wandel langs de filmlocaties waarmee Notting Hill op de kaart kwam

Fantastische Filmlocaties is een Nederlandse podcast van Jeroen Huijsdens over beroemde films en de locaties waar ze werden opgenomen. De luisteraar hoort dingen die hij waarschijnlijk nog niet wist over de films en de mensen die ze maakten. Jeroen deelt ook zijn verhalen en ervaringen. In de zesde aflevering: Notting Hill.

De aflevering is ook op andere platformen te vinden die de RSS-feed van SoundCloud oppakken.

Working Title Films, Universal Pictures

Waar kun je Notting Hill kijken
De filmlocaties met handige GPS-locaties
Spotify Playlist
The Notting Hill Bookshop
Electric Cinema
Kenwood House
The Savoy
The Ritz London

Speciale dank
De muziek is van de Oekraïense Alex Savochka (Alex MakesMusic).

Speciale bronnen
Production notes (dvd)

Ontdek de verhalen achter de schermen, bekijk prachtige afbeeldingen van de locaties en laat je inspireren door de magie van de filmwereld.

Reacties op deze aflevering zijn meer dan welkom! Als er hieronder nog geen reactie staat, betekent dat natuurlijk niet dat jij niet de eerste niet kunt zijn... 

Ik bezoek inmiddels al heel wat jaren filmlocaties.
En ik kan je vertellen dat leukste filmlocaties de plaatsen zijn die je direct terugbrengen in de film omdat er - zelfs jaren later - nauwelijks wat is veranderd.
In Londen ligt zo'n leuke wijk waar zo die ene film weer binnenstapt.
Die oh zo fijne film over a girl, standing in front of a boy asking him to love her...

Je luistert naar Fantastische Filmlocaties, een podcast over films en de locaties waar ze werden opgenomen.
Je hoort dingen die je nog niet wist,
over de films en de mensen die ze maakten.
Én ik ga je vertellen waarom ik zo graag filmlocaties bezoek.
Daarom deel ik mijn verhalen en ervaringen met jou als luisteraar.
Mijn naam is Jeroen Huijsdens en in deze aflevering neem ik mee naar London en vertel ik je van alles over ... Notting Hill.
 
Notting Hill is in allerlei opzichten gewoon een enorm leuke film.
Dat komt door het heerlijke script van Richard Curtis,
de leuke bijrollen,
en natuurlijk Julia Roberts en Hugh Grant, die samen echt van het scherm knallen.
Maar wat ik vooral zo leuk vind is dat je sfeer van de film - zelfs jaren later - zo weer te pakken hebt door de locaties te bezoeken.

Over het casten van de twee bestond vanaf het eerste moment totaal geen twijfel.
Hugh Grant was de absolute nummer een voor de rol van William Thacker.
En Julia Roberts was vanaf dag één de actrice die Anna Scott moest gaan spelen.
Roberts zei alleen niet direct 'Ja'.
Toen ze voor de film werd gevraagd noemde ze de rol eerst 'saai'.
Waarom zou zij als beroemde actrice, een rol spelen van ... een beroemde actrice?
Pas toen ze het script las van Richard Curtis, draaide ze om als een blad aan de boom.
Volgens haar agent vond het de beste romantische komedie die ze ooit had gelezen.
En zo was Roberts deelname aan de film geregeld.
En vergis je niet: Julia Robberts was in 1998 echt een wereldster!
Daarom werd overwogen om een deel van wijk Notting Hill helemaal na te bouwen op een studioterrein.
Ze waren bang dat fans de opnamen zouden verstoren.
Gelukkig ging dat eerste plan overboord, waardoor de liefhebbers zich nog steeds in de film kunnen wanen als ze door de wijk wandelen.
En de locaties bezoeken die op loopafstand van elkaar liggen.
Het regelen van toestemming om in de wijk op drukke plekken te kunnen filmen had ook nog wel wat voeten in aarde.
Want ja, je hebt toch te maken met bewoners en ondernemers met hun winkeltjes.
Daarom is een goede locatiemanager zo belangrijk.
In het geval van Notting Hill was dat Sue Quinn.
Zij kwam op het idee om mensen te vragen naar hun favoriete goede doel.
Door toe te zeggen geld te zullen doneren, kregen ze de bewoners en ondernemers mee.
In totaal kregen 200 goede doelen een donatie.

Een van de filmlocaties is nog steeds een veelbezochte plek in de wijk:
het huis van William Thacker in de film.
Het ligt aan Westbourne Park Road. En heeft nummer 280.
Inmiddels heeft het weer een blauwe deur - zoals in de film.
Maar dat had het een hele tijd niet.
Het was ooit echt het huis van Richard Curtis.
Nadat hij het had verkocht heeft een fan er tijdens een goede doelingveiling bij Christie's eind '99 zo'n 5.700 pond voor neergeteld.
Met een brief van Curtis erbij dat het echt de deur van zijn huis was.
De laatste keer dat het huis zelf werd verkocht was in 2014.
Toen werd er 4,5 miljoen pond voor betaald.
De binnenopnames vonden plaats in - je raadt het al - een filmstudio.
Maar de deur én Spike, de opvallende flatmate from Hell, komen in de film pontificaal in beeld...
 
Je zou er maar mee moeten samenwonen... hahaha
Goed.
Ik neem je zo mee naar de andere filmlocaties, maar eerst even terug naar de man dankzij wie Notting Hill er kwam;
omdat hij het verhaal bedacht en het script schreef: Richard Curtis
Curtis was eind jaren 90 al geen onbekende naam, en zeker niet in Engeland.
Hij was vooral bekend van Four Weddings and a Funeral en de tv-series Blackadder en Mr. Bean.
Hij heeft altijd gezegd dat hij op het idee voor Notting Hill kwam tijdens een slapeloze nacht.
En hij zich afvroeg hoe zijn vrienden zouden reageren als hij onaangekondigd Madonna, Kylie Monique of Prinses Diana mee zou nemen naar een eetafspraak.

Maar een paar jaar geleden kwam Hugh Grant opeens met een heel ander verhaal.
Dat Notting Hill gebaseerd zou zijn op een echte relatie.
Die van een studievriend van Curtis.
Hugh Grant beweert dat Curtis hem dat verteld zou hebben toen hij een paar glazen te veel op had.
Die vriend zou in 1994 een beroemde actrice hebben ontmoet in Harrods, het bekende warenhuis in Londen.
Daarna zou er zomaar een geheime relatie zijn ontstaan.
De filmster in kwestie was volgens dat verhaal niemand minder dan... Uma Thurman.
Zij was twee jaar daarvoor gescheiden van acteur Gary Oldman en was in London voor filmopnamen.
Alleen wil niemand dat verhaal van Grant ontkennen of bevestigen.
Waarschijnlijk om de lieve vrede te bewaren en geen al te oude koeien uit de sloot te halen.
Maar een mooie verhaal is het wel...

Goed, terug naar Notting Hill. Naar de wijk bedoel ik dan. 
Ik had het net over het huis met de blauwe deur. 
Wel, als je daar de straat schuin oversteekt richting Portobello Road dan loop je zo naar de hoek waar Hugh Grant tegen Julia Roberts aanbotst en zij de beker jus d'orange over haar t-shirt krijgt.
Op die hoek kon je lange tijd koffie kon halen.
Maar tegenwoordig zit er een restaurant in waar ze poke bowls verkopen...

Het is ook een mooi startpunt om de bekende markt op Portobello Road in te gaan.
De markt staat er op maandag tot en met woensdag van 9 tot 6 en op zaterdag van 9 tot 7.
Het is extra leuk omdat de markt ook in de scene zit waarin Hugh Grant vol liefdesverdriet door de verschillende seizoenen loopt.
Die vier seizoenen werden allemaal op een en dezelfde dag gedraaid ergens in het voorjaar van 1998.
Met computermontage werden ze daarna met elkaar verbonden alsof het een opname was.
Het is een mooie scène. Niet in de laatste plaats dankzij Bill Whiters...
 
Je hoeft daarna maar twee minuten Portobello Road af te lopen en rechtsaf te slaan naar Blenheim Crescent.
Op nummer 13 vind je The Notting Hill Book Shop.
Nee, is niet de boekenwinkel in de film,
maar het is wel de winkel die Richard Curtis inspireerde om zijn hoofdpersoon William Thacker eigenaar te maken van een boekenwinkel.
De shop opende in 1979 toen Curtis zelf nog om de hoek woonde.
Sarah Anderson, de eigenares destijds, besloot de boel in 2011, na 32 jaar te sluiten.
Maar de winkel werd op het laatste moment nog overgenomen.
En het leuke is dat het lange tijd echt een reisboekenwinkel was, genaamd de Travel Bookshop.
Ik weet dat nog omdat ik er jaren geleden een boekenlegger kreeg.
Toen ik een van mij eerste filmlocatieboeken kocht:
The Worldwide Guide to Movie Locations van Tony Reeves.
En die heb ik nog steeds, allebei.

Het boekenwinkel die je in de film ziet, ligt op 2 minuten afstand aan Portobello Road. Op nummer 142.
Er zit tegenwoordig een souvenirwinkel in.
Die hebben ze heel slim The Travel Book Shop genoemd.
De filmposter van Notting Hill hangt er loeigroot in de etalage dus missen kun je 'm niet.
Ze verkopen er geen spullen van de film.
Maar gewone sleutelhangers, mokken en T-shirts van Londen.
Hoe dan ook, het is het pand uit de film,
ook al zie je daarin alleen de buitenkant
Want alle opnamen binnen - inclusief die ene beroemde scene - werden opgenomen in de bekende Shepperton Studios.

Tja, daar word je elke keer toch even stil van...
Maar goed, het loopt gelukkig goed af...

Laten we doorgaan; naar Lansdowne Road.
Dat is maar 6 minuten wandelen bij de winkel vandaan.
Op nummer 19 wonen - in de film - Max en Bella, de vrienden van William waar ze gaan eten.
Het idee dat - zoals ik je vertelde - de basis vormde voor Notting Hill.
Maar ook dat werd in een filmstudio opgenomen.
Maar je komt er toch langs op weg naar Rosmead Gardens.
Dat is de grote tuin achter de huizen waar Anna Scott en William Thacker stiekem naar binnen glippen, alhoewel het William niet zo makkelijk afgaat...

Hahaha...
Ook in het echt zijn de Rosemead Gardens privéterrein.
Je kunt er helaas dus niet naar binnen.
Ook niet door 's avonds over het hek te klimmen.
Maar het is wel leuk om het zelf even gezien te hebben.

Nou is er nog het verhaal van het bankje in dat park.
Dat bankje waar Anna weg van is vanwege de tekst die erop staat:
"For June who loved this garden, from Joseph who always sat beside her."
Dat bankje dook op een gegeven moment op in Australië.
In Queens Gardens in Perth. Bijna 15.000 kilometer verderop.
Wat was er nou gebeurd?
Er was een man down under, ene Rodd, die het bankje had gekocht voor zijn vriendin.
En op dat bankje deed hij haar een huwelijksaanzoek.
De relatie ging later kapot en de man besloot het anoniem te doneren aan het park in Perth.
Daar vonden ze dat bij het stadsbestuur zo leuk dat er een plaquette werd gemaakt dat het bankje was gebruikt in de film Notting Hill.
Het is pas 3 jaar geleden dat het hele verhaal werd ontkracht door een lokaal radiostation dat het tot op de bodem uitzocht.
Wat bleek?
Het bankje was gewoon gemaakt door een meubelfabrikant in de stad O'Connor, vlakbij.
Einde filmillusie.
Maar opnieuw wel weer een goed verhaal...
De grote vraag is natuurlijk: waar is het echte bankje?
Wie weet staat het wel gewoon bij Julia Roberts in de tuin.
En die houdt natuurlijk gewoon verstandig haar mond.... 
Of hoe zong Ronan Keating het ook alweer?

Er is nog een locatie waar ik het even over wil hebben.
Je herinnert je vast de scene waarin Anna en William naar de film gaan.
Waarin William zijn duikbril opdoet omdat hij zijn bril kwijt is.
Die grappige scene werd gefilmd in The Coronet Theater aan Notting Hill Gate.
In dat theater uit 1898 werden van 1916 tot 2014 films vertoond.
Maar tegenwoordig zijn er alleen maar theaterproducties te zien.
Wil je toch naar de film in Notting Hill, dan kan ik je Electric Cinema aanraden.
Die zit aan Portobello Road 191.
Het is zo'n geweldige bioscoop.
Met maar één zaal, maar met ongelooflijk lekkere stoelen en een inrichting waar je je direct thuis voelt.
En nu ik het toch over bioscopen en Notting Hill hebben...
Het einde van de film?
Als Anna Scott en William Thacker naar de galapremière van haar nieuwe film gaan?
Dat werd opgenomen voor de deur van Empire, de bioscoop aan Leicester Square.
De producenten vroegen een vergunning aan om er te mogen filmen.
Maar ze kregen opeens 'nee' te horen.
Een maand ervoor hadden duizenden fans het plein op z'n kop gezet.
Leonardo Di Caprio had er de première van zijn film The Man in the Iron Mask bijgewoond.
Dat was nogal een bende geworden.
En daar hadden ze nu even in geen zin in, ook al was het voor filmopnamen.
Maar het kwam uiteindelijk allemaal toch nog goed.
De vergunning werd gegeven en Julia Roberts en Hugh Grant mochten over de rode loper naar een filmpremière die niet echt plaatsvond.

De opnamen op Leicester Square vond pas plaats nadat alles in Notting Hill erop zat. 
Daar hadden ze sinds 17 april 1998 in totaal zes weken gefilmd voordat het hele circus naar de andere locaties in London ging.
De locaties die daarbij op de lijst stonden waren onder meer 
het luxe restaurant Nobu aan Old Park Lane en
het beroemde Ritz Hotel, waar naast een scene voor het hotel en in de lobby, ook de geweldige Horse & Hound scene werd gedraaid.
Allemaal 's nachts om de gasten niet te storen...
Een andere mooie locaties is Kenwood House in Hampstead Heath.
In de tuin van dat 17e eeuwse landhuis vinden in de film de opnamen plaats van het kostuumdrama waar Anna Scott in speelt.
Het ligt wel iets uit de route in Noord-Londen.
Maar het is absoluut de moeite waard, ook vanwege de schilderijen van de Engelse en Nederlandse meesters in het museum.

Het is ook zo'n leuke scene om terug te zien omdat het eigenlijk goed laat zien hoe er het op een filmset echt aan toegaat.
Ik vind het ook zo'n mooi scene omdat je in dat ene shot langzaam het besef en het verdriet in de ogen van Hugh Grant ziet ontstaan.

Over verdriet gesproken.
Ik vind dat ik ergens in deze podcast moet stilstaan bij de personen die er inmiddels niet meer zijn.
Vooral omdat ze toch zo bepalend zijn geweest voor Notting Hill.
Te beginnen met Emma Chambers, die in de film Williams fladderende zusje Honey speelt. Zij overleed vier jaar geleden aan een hartaanval door een allergische reactie. Chambers was toen pas 53.
En ook regisseur Roger Michell leeft inmiddels niet meer. 
De laatste film die hij maakte was de documentaire over Queen Elizabeth die dit jaar uitkwam.
Michell was 65 jaar toen hij aan een hartaanval overleed.

En dan heb ik nog een locatie voor je.
En dat is het exclusieve hotel The Savoy aan Strand.
Dit jaar alweer vijftien jaar geleden bracht ik samen met fotograaf en partner in crime Tanja van Rooden een bezoek aan dat bijzondere hotel.
Wij mochten namelijk in opdracht van het tijdschrift REIZEN van de ANWB naar London.
Om een artikel te maken over filmlocaties in Londen.
En dat magazine had samen met Visit Britain geregeld dat wij een nachtje in The Savoy mochten verblijven. 
En dat we pr directeur Pam Carter te spreken kregen.
Want die kon ons dan van alles vertellen over de historie van het hotel.
En over de filmopnamen van Notting Hill die 's nachts plaatsvonden om de hotelgasten niet te storen.
Er werd gefilmd in de lobby van het hotel én in prachtige Lancaster Ballroom uit 1910.
Want daar speelt de persconferentie aan het einde van de film zich af.

Ik hoef je waarschijnlijk niet uit te leggen dat die tour door het hotel en het verblijf in een van de suites van de Savoy echt onvergetelijk was.
Ik heb nooit meer zo luxe overnacht en ontbeten als toen. 
Maar grappig genoeg staat het einde van het verblijf me nog het meeste bij.
Wij dachten slim te zijn en plakten er nog wat dagen in London aan vast.
We hadden los van het artikel namelijk nog een interview geregeld met Production Designer Gemma Jackson.
Die was in oud theater in Londen een filmset aan het opbouwen van een film met Guy Pierce en Catharina Zeta Jones.
Omdat wij een beetje op de centjes moesten letten, hadden we nog een nachtje bijgeboekt in een goedkoop hotel ergens in de wijk Bayswater.
Nou, dat hebben we geweten. Maar okay.
De portier van de Savoy vroeg ons nog heel vriendelijk of hij een taxi kon regelen voor de rit naar de luchthaven, maar wij bedankten hem vriendelijk.
Ik vraag me echt af wat hij gedacht heeft toen hij ons met onze koffers achter ons aanslepend naar de bushalte zag gaan....
Wij hebben er achteraf in ieder geval nog vaak om gelachen.
 
Dat was hem weer.
Je luisterde naar Fantastisch Filmlocaties.
Mijn naam is Jeroen Huijsdens.
Een overzicht van de filmlocaties met handige GPS-gegevens vind je op de website Sceen-it.com.
Mocht je nou zelf locaties gaan bezoeken, respecteer dan alsjeblieft wel de privacy van bewoners, waar dat natuurlijk van toepassing is. 
Via FantastischeFilmlocaties.nl kom je op een webpagina waar je per aflevering alle belangrijke informatie staat opgesomd.
Wil je voortaan geen aflevering missen abonneer je dan op deze podcast.
Dat kan onder andere bij Apple Podcast, Spotify of SoundCloud.
Ik hoor graag wat je van de serie vindt, dus laat vooral een recensie achter.
Dan kunnen ook anderen het beter vinden.
Tot de volgende keer!