Voel de magie tot leven komen bij de filmlocaties

Weinig films hebben zo bijgedragen aan de wens van fans om filmlocaties te bezoeken als de Harry Potterfilms. In deze aflevering van de podcast Fantastische Filmlocaties vertelt presentator en samensteller Jeroen Huijsdens je over de locaties van de allereerste Harry Potterfilm. Ook hoor je weer dingen die je waarschijnlijk nog niet wist, over die eerste betoverende film én over de mensen die hem maakte. Reis mee naar de magische filmlocaties van Harry Potter and the Philosopher's Stone in het Verenigd Koninkrijk.

De aflevering is ook op andere platformen te vinden die de RSS-feed van SoundCloud oppakken.

Harry Potter and the Philosopher's Stone / copyright Warner Bros.
Harry Potter publishing rights copyright JK Rowling
Soundtrack Harry Potter and the Philosopher's Stone / copyright Warner Records Inc. 

Sceen-it.com: de filmlocaties met handige GPS-locaties
Playlist Spotify Fantastische Filmlocaties
Christ Church - University of Oxford
Bodleian Libraries & Divity School - University of Oxford
Lacock Abbey
Gloucester Cathedral
Durham Cathedral
Alnwick Castle
Goathland Station
King’s Cross Station - Harry Potter Shop
Harry Potter Studio Tour

Ontdek de verhalen achter de schermen, bekijk prachtige afbeeldingen van de locaties en laat je inspireren door de magie van de filmwereld.

Reacties op deze aflevering zijn meer dan welkom! Als er hieronder nog geen reactie staat, betekent dat natuurlijk niet dat jij niet de eerste niet kunt zijn... 

Er zijn inmiddels heel wat films die mensen filmlocaties laat bezoeken.
Maar er zijn er - denk ik - weinig zo invloedrijk als de serie films
over die jongen die een tovenaarsleerling blijkt te zijn

Je luistert naar Fantastische Filmlocaties, de podcast over films en de locaties waar ze werden opgenomen.
Je gaat denk ik weer dingen horen die je nog niet wist,
Over de film in deze aflevering en over de mensen die hem maakte.
En je krijgt te horen waar hij werd opgenomen.
Daarnaast probeer ik duidelijk te maken waarom ik zo graag filmlocaties bezoek.
Mijn naam is Jeroen Huijsdens en in deze aflevering neem ik je mee naar het Verenigd Koninkrijk voor de filmlocaties van ... 
Harry Potter and the Philosopher's Stone.
 
Het is - denk ik - een van de meest gestelde vragen die ik krijg:
Bezoek je al die filmlocaties echt zelf?
Nee, daar moet ik eerlijk over zijn.
Daarvoor zijn het er te veel,
En nog belangrijker: daarvoor liggen ze vaak te ver uit elkaar.
Het fijn van films als Notting Hill en Before Sunrise is dat de locaties zo dicht bij elkaar liggen.
Daardoor kun je ze vrij gemakkelijk bezoeken.
Dat is bij heel veel andere films echt anders.
Neem de eerste Harry Potter.
Die werd weliswaar opgenomen in het Verenigd Koninkrijk,
maar wel op zulke uiteenlopende plekken dat je die niet 'eventjes' bezoekt.
Toch vond ik wel het tijd voor een aflevering over Harry Potter.
Want als er 1 serie is geweest die het bezoeken van filmlocaties op de kaart heeft gezet, nou, dan was het toch Harry Potter.
En kortgeleden kwam ik er ook achter hoeveel Potter-locaties ik in de loop van de jaren wel niet heb bezocht.
Maar om je verwachtingen wat te temperen: nee, niet allemaal...

Laat mij eens even beginnen bij de locatie die je pas helemaal aan het einde van de eerste film echt goed in beeld krijgt: het treinstation bij Hogwarts.
Daar waar Harry aan het einde van het eerste schooljaar afscheid neemt van Hagrid.

Die scene werd gedraaid bij het charmante station van Goathland, in Noord-Engeland.
Het was de laatste scène uit de film,
maar hij werd als een van de eerste gedraaid.

De opnamen van Harry Potter and the Philisopher's Stone begonnen officieel op 29 september 2000 in de Leavesden Studios bij Londen.
Maar drie dagen later, op 2 oktober, werden de eerste meters film geschoten bij het treinstation van Goathland, in het graafschap North Yorkshire.

En dan is er natuurlijk dat andere treinstation.
Met dat beroemde perron 9 3/4.
Dat werd gefilmd op King's Cross Station in het hart van London,
op het perron tussen de sporen 4 en 5.
Tegenwoordig loop je daar niet zomaar meer heen.
Want sinds de renovatie van het station kun je alleen het perron oplopen als je een geldig treinkaartje hebt.
Om de toeristen toch hun pleziertje te geven kun je tegenwoordig bij de ingang die leidt naar perron 9, 10 en 11 wel een foto maken met een bagagekarretje dat in de muur verdwijnt.
Daar vind je ook de Harry Potter-winkel waar je je geld heerlijk kunt laten rollen.
Er is nog iets dat je even moet weten.
Elk jaar op 1 september staat de hal van King's Cross echt stampvol Potterfans.
Tegen 11 uur wordt er dan afgeteld naar het moment waarop de station speaker leerlingen van Hogwarts oproept om aan boord te gaan.
Het is maar een paar seconden, maar het is echt een enorme happening!

En dan nog even over het echte werk.
Voordat Harry in de film naar de trein gaat, loopt Harry met Hagrid over de voetgangersbrug in King's Cross.
Hier - wacht - ik bedoel deze scene...

Nou over Perron 9 3/4 heb ik je al verteld,
maar als je die hele mooie ijzeren brug vandaag de dag zoekt in het station en je bent niet voorbereid, dan kom je misschien voor een teleurstelling te staan.
Want de brug is er niet meer.
Hij is vervangen door een modern ontwerp.
Maar.... en daar komt deze podcast gelukkig weer in beeld,
de brug is niet verloren gegaan.
Hij is verhuisd naar het plaatsje Ropley, een half uur rijden vanaf Southhampton.
De Handyside Bridge, zoals hij heet, is gedoneerd aan the Mid-Hants Railway, de club die stoomlocomotieven in leven houdt.
Kortom, als je die Harry Potter brug toch nog een keer wilt bewandelen, dan moet je naar Zuid-Engeland...
 
De invloed van Harry Potter is nog steeds gigantisch.
Ook al is het dit jaar alweer 13 jaar geleden dat de laatste film uitkwam.
De films worden nog steeds bekeken. De boeken gelezen.
De merchandise vliegt nog steeds over de toonbank
En de filmlocaties worden nog altijd goed bezocht.
De totale economische waarde van Harry Potter wordt geschat 34,5 miljard dollar.
En dan te bedenken dat het allemaal begon met die ene vrouw in de bijstand...
Joanne Rowling kwam op het idee voor Harry Potter tijdens een treinreis van Manchester naar Londen.
Dat was in 1990.
Toch zou het nog vijf jaar duren voordat de eerste versie van het boek Harry Potter & The Philosopher’s Stone klaar was.
In de jaren ertussen verloor Rowling haar moeder,
kreeg ze haar eerste kind,
strandde haar huwelijk,
én werd ze afhankelijk van de bijstand.
Maar ondertussen zat ze dus wel op een mandje met gouden eieren.
Alleen zagen de uitgevers dat op dat moment niet.
Twaalf uitgevers weigerde het boek.
Maar Barry Cunningham en zijn baas Nigel Newton van Bloomsbury Publishing besloten wel in te stappen.
Het is een mooi verhaal hoe Newton het manuscript mee naar huis nam en het aan zijn achtjarige dochter Alice gaf.
Zij kwam al na een uur bij hem terug en zij hem dat het een van de beste boeken was die ze ooit had gelezen.
Het voorschot dat Rowling kreeg was 2.800 pond.
Ik denk niet dat ze toen had kunnen voorspellen dat ze 25 jaar later een geschat vermogen zou hebben van 1 miljard dollar.

Vooruit, weer even terug naar de filmlocaties.
En laat ik dan eens even beginnen in Bracknell, een plaatsje op zo'n 50 kilometer ten westen van London.
Daar vind je op Picket Post Close nummer 12 het huis waar Harry opgroeit bij zijn vreselijke oom en tante en zijn net zo vreselijke neefje.
Het huis is een bedevaartsoord voor Potterfans, maar weet dat alleen de eerste film daar op de stoep en in de straat werd gefilmd.
Voor de andere films werd uitgeweken naar de studio.
Een weer even tussendoor: als je er ooit heengaat, respecteer de privacy van de mensen die er wonen...

De volgende locatie vind je in de dierentuin in London in Regent's Park.
En wel in het Reptielenhuis.
Dat is de plek waar Harry erachter komt dat hij blijkbaar met slangen kan praten.
Als we dan toch in Londen zijn...
In het zakendeel, in de City, ligt midden tussen de moderne hoge gebouwen een fantastische plek, Leadenhall Market geheten.
Ik kan het je zo enorm aanraden dat ooit te bezoeken,
als je dat al niet hebt gedaan.
Het is een geweldige in Victoriaanse stijl gebouwde passage.
Voor mij is het onlosmakelijk verbonden met Harry Potter.
Harry en Hagrid lopen er doorheen op weg naar de toegangsdeur tot Diagon Alley.
In de film is dat een grijze, grauwe bedoening.
Tegenwoordig leid de deur je niet naar een magische wereld, maar naar een opticien.
En dan is er nog een typische Potterplek in Londen.
Die ligt aan Strand.
Ik heb het over Australia House.
In dat mooie pand zit de ambassade van Australië.
In 2000 werd het interieur wat aangepast voor de opnamen van Harry Potter.
In de film is het de entree van de Gringott’s Bank.
Australia House is jammer genoeg niet open voor het publiek.
 
Ik heb je nog zoveel meer te vertellen, maar nu eerst weer even terug naar het verhaal over de ontstaansschiedenis van de eerste Harry Potterfilm.
In dezelfde periode dat JK Rowling ergens een vreugdedansje gemaakt moet hebben omdat haar eerste boek zo goed werd ontvangen, zo rond 1997,
kreeg de Engelse filmproducent David Heyman van een van zijn mensen bij Heyday Films het Harry Potter-boek in zijn handen.
Ze zei hem: 'Je gaat dit leuk vinden. Het gaat over een jongen op een tovernaarsschool'
Maar Heyman vond de titel van het boek drie keer niks.
Met een beetje tegenzin begon hij aan het boek.
Toen hij eenmaal was begonnen, kon hij net niet meer wegleggen....
Je moet weten dat David Heyman er net een kort avontuur in Hollywood opzitten.
In Amerika had hij onder meer de rauwe film Ravenous geproduceerd.
Hij was naar London teruggekeerd met het idee dat hij een film voor de hele familie wilde maken.
Daarbij had Heyman in eerste instantie zijn zinnen gezet op de verfilming van het boek The Ogre Downstairs van Diana Wynne Jones.
Maar dat hele plan viel in duigen.
En toen kwam Harry Potter op zijn pad.

Niet lang daarna ontmoette Heyman en Rowling elkaar voor de eerste keer.
En Rowling moet wat hebben gezien in de in Londen geboren filmproducent want ze kwamen tot een afspraak over een filmversie.
In 1998 keerde David Heyman terug naar Hollywood voor een afspraak met filmstudio Warner Bros.
Op dat moment had hij niet alleen de filmplannen voor Harry Potter & The Philosopher’s Stone in zijn tas zitten,
Maar ook die van The Chamber of Secrets, het tweede boek dat toen net was verschenen.
Warner kocht de filmrechten van de eerste twee boeken in 1999.
Ze betaalden er zo'n 700.000 dollar voor.
Aan de koop hingen wel wat eisen van schrijfster JK Rowling.
Zo wilde ze dat Warner geen loopje zou nemen met het verhaal en de films echt zou baseren op haar boeken.
Ze wilde ook final script approval,
en oh ja, controle over de merchandise.
Je weet wel, de toverstokjes, kleding, snoepjes etcetera etcetera...
En daarmee sloot ze een gouden deal...

Wat trouwens ook nog wel mooi is om te vertellen wij hier helemaal in de ban raakte van Harry Potter & The Philosopher’s Stone,
Maar dat men in Amerika wegliep met Harry Potter & the Scorserer's Stone.
Dat had alles met het boek te maken.
De Amerikaanse uitgever dacht namelijk dat Amerikaanse kinderen zich niet aangetrokken zouden voelen tot een boek met het woord Philosopher in de titel.
Het mocht van hem wel een tikkie ... magischer.
En daarom kent men het eerste boek én de eerste film in Amerika onder een andere titel.
Best bijzonder eigenlijk dat JK Rowling dat ooit heeft goedgekeurd, maar vooruit.
 
Warner Bros ging in 1999 op zoek naar iemand die het boek tot een filmscript zou willen en kunnen bewerken.
Dat was het moment dat Steve Kloves in beeld kwam.
Kloves was zo'n tien jaar eerder - in 1989 - bekend geworden bij een groot publiek door het schrijven én regisseren van de film The Fabulous Baker Boys.
Hij nam daarna een uitgebreide sabbatical en begin zeven jaar later aan het script voor de film Wonder Boys, waar hij nog een Oscarnominatie voor kreeg.
En toen was daar begin '99 opeens dat pakketje van Warner Bros.
Daarin zaten beschrijvingen van boeken waar Warner de rechten van had gekocht. 
Normaal gooide Steve Kloves zo'n stapeltje vaak aan de kant.
Maar nu zat er een filmproject tussen dat hem aansprak.
Een boek met de titel Harry Potter and the Philosopher's Stone.
Kloves belde Warner en liet weten dat hij er eigenlijk wel over wilde doorpraten.
En zo kwam het tot een afspraak met producent David Heyman, wat studiomensen van Warner én JK Rowling...
Dat moet een mooie ontmoeting zijn geweest... want Steve Kloves, die inmiddels een enorme Potter-fan was geworden, was flink zenuwachtig voor die meeting.
Rowling was op haar beurt bang dat ze de schrijver zou gaan ontmoeten die haar 'baby' de vernieling in zou gaan helpen.
Maar een van de eerste dingen die Kloves zei tegen Rowling was:
'Weet je wie mijn favoriete karakter is?'
Ze was op alles voorbereid, maar blijkbaar niet op de naam Hermione.
JK Rowling was helemaal gelukkig en de twee werden hele goede vrienden...
Kloves zou uiteindelijk 7 van de 8 filmscripts van de Harry Potterfilms schijven.
Alleen de 5e film, Harry Potter and the Order of the Phoenix, sloeg hij af.
Omdat het schrijven van de vierde film hem zoveel moeite had gekost.

Terwijl Steve Kloves aan het schrijven sloeg, ging David Heyman op zoek naar de geschikte regisseur.
Ook daar zijn veel verhalen over te vertellen.
Zoals het verhaal dat Brad Silberling, regisseur van de film Casper, de eerste was die interesse toonde.
Of het verhaal dat JK Rowling zelf de voorkeur uitsprak voor de Britse regisseur Terry Gilliam.
Maar de bekendste kandidaat met wie werd gepraat was toch wel Steven Spielberg.
Die zat na het afronden van Saving Private Ryan in 1998 in dubio wat zijn volgende project zou gaan worden:
Er dienden zich wel wat dingen aan...
Memoirs of a Geisha bijvoorbeeld
En Minority Report.
En Artificial Intelligence, het project dat Stanley Kubrick niet had kunnen afmaken.
Of zou Spielberg toch vallen voor Harry Potter?
David Heyman heeft het later in een interview ontkend,
maar Spielberg zou tijdens een van de besprekingen hebben voorgesteld om van Harry Potter een soort Toy Story achtige animatiefilm te maken,
met de stem van acteur Haley Joel Osment.
Die laatste zou de klus zeker nooit hebben gekregen,
want JK Rowling wilde dat alleen Britse acteurs aan de film zouden meewerken.
Dat zou later nog tot een flinke teleurstelling leiden bij iemand anders, maar dat vertel ik je zometeen.
Hoe dan ook, Spielberg besloot te kiezen voor de film Artificial Intelligence,
met Haley Joel Osment.
Dat maakte de weg vrij voor iemand anders die inmiddels zo verliefd was geraakt op het project dat hij het koste wat koste wilde binnenhalen.
En dat was Chris Columbus, de regisseur van films als Home Alone 1 en 2 én Mrs. Doubtfire.
Columbus was, net als de uitgever van het boek voor hem, in de ban geraakt van het project door zijn dochter.
Die bracht Harry Potter bij haar vader onder de aandacht en toen was ook hij verkocht.
Columbus bereidde een pitch voor die twee uur duurde.
Hij legde daarin uit wat voor soort film hij voor zich zag.
Een film qua beeld, kleur én gevoel geïnspireerd door Great Expectations en Oliver Twist van de grote regisseur David Lean.
Een film die je als kijker - zodra je de wondere wereld van Hogwarts ingaat - voortdurend versteld moest doen staan...
Volgens de verhalen mocht Chris Columbus met Harry Potter aan de slag omdat hij tijdens de presentatie precies het juiste zei:
hij vond dat elk boek zijn eigen film moest krijgen,
en hij wilde alleen maar met Britse acteurs werken.
Een ander voordeel dat voor hem pleitte?
Dat hij met zijn vorige films had bewezen ontzettend goed overweg te kunnen met kinderen...
 
Als je nou echt een Potterfans bent, dan moet je een keer naar Alnwick Castle [e·nuhk kaa·sl].
Dat ligt inderdaad bij het plaatsje Alnwick [e·nuhk], op zo'n 30 minuten van de Schotse grens.
Het is nog wel 2 uur rijden van Edinburgh.
Dat je dat weet.
Dat kasteel ligt er al sinds 1100.
En het wordt nog steeds bewoond, ook al is het in de zomermaanden een toeristenplek van jewelste.
Het kasteel is eigendom van de Percy-familie,
en de huidige eigenaar Ralph Percy is de 12e Duke of Northcumberland.
Hij en zijn familie wonen in een deel van het kasteel.
Het is precies het soort kasteel waar ik aan denk als ik aan Engeland denk.
Een beetje Robin Hood achtig.
En ook een prachtige plek om het fictieve Hogwarts tot leven te brengen in de scene waarin Harry en de eerstejaars leerlingen leren vliegen op hun bezemstelen...

Alwick Castle [e·nuhk kaa·sl] is gewoon een te gekke plek.
Die kasteelmuren, die toegangspoort en dat spectaculair groen en kort gehouden gras...
Dat vonden trouwens ook de locatiescouts van Downton Abbey, Robin Hood Princes of Thieves en The Transformers, om maar een paar voorbeelden te geven...
De link naar de website van Alnwick Castle [e·nuhk kaa·sl] staat bij de shownotes.
 
Aan het filmen in Groot Brittannie hangt nog een ander mooi verhaal.
Nog voordat de kogel door de kerk was wie de film zou gaan regisseren kregen producent David Heyman en de mensen bij Warner bezoek uit het Verenigd Koninkrijk.
Het waren twee vertegenwoordigers uit de Britse filmsector.
Die kwamen een pleidooi houden om de film helemaal in het Verenigd Koninkrijk te filmen.
En ze hadden wat cadeautjes meegenomen,
waaronder extra hulp bij het zoeken naar én regelen van de filmlocaties,
een aanpassing van de arbeidswet om de kinderen gemakkelijker mee te kunnen laten doen,
en voldoende en langdurig ruimte in Leavesden Studios net buiten London.
Maar ze kwamen ook met de boodschap dat Harry Potter wat hen betreft gewoon zo op en top Brits was dat de films daar ook gewoon gefilmd moesten worden.

En dan de verhalen over de casting en de acteurs...
Maggie Smith werd als een van de eerste vastgelegd voor de rol van Professor Minerva McGonagall.
Alan Rickman als de ondoorgrondelijke Professor Severus Snape was meen ik ook gauw kat in het bakkie.
Maar de van oorsprong Ierse acteur Richard Harris had wat meer overtuiging nodig...
Hij zei tot drie keer 'Nee' tegen de rol van hoofdmeester Albus Dumbledore.
Want hij wilde zich niet verbinden aan de vervolgfilms.
Toen greep zijn kleindochter Ella in.
'Als je de rol niet neemt', praat ik niet meer tegen je, zei ze.
En dan was er nog de rol van Hagrid.

Die dus...
Daarvoor had JK Rowling altijd maar 1 acteur in gedachte.
Dat was Robbie Coltrane.
Toen die werd gebeld, hoorde hij aan de andere kant van de lijn:
'Jij gaat Hagrid spelen en we gaan er geen discussie over hebben.'
Een acteur die de rol echt heel graag had willen spelen was Robin Williams.
Hij belde persoonlijk met regisseur Chris Columbus 
- met wie hij onder meer Mrs Doubtfire had gemaakt en vroeg hem om de rol - 
maar Columbus moest 'Nee' zeggen - ook al had hij misschien wel gewild.
Want ja JK Rowling wilde alleen Britse acteurs.

Als ik die namen nou zo voorbij hoor komen,
vind ik het toch wel heel verdrietig dat alleen Maggie Smith nog onder ons is....?
Ik bedoel Alan Rickman, Richard Harris, Robbie Coltrane, ja ook Robin Williams.
Jongens jongens...
Maggie Smith wordt -als het goed is - in december - 90 jaar...
Let's hope so...
Je moet ook op de website IMDB nog een keer naar de lijst kijken van alle Britse acteurs die in de Harry Potterfilms hebben gespeeld.
Wat een geweldige lijst is dat toch....

En dan de kind-acteurs.
Er waren nog wel wat andere acteurs in beeld voor de rollen van Ron Weasley en Hermione Granger, maar Rupert Grint en Emma Watson waren al met al snel gecast.
Dat was anders bij Harry Potter zelf.
Chris Columbus zag volgens de verhalen echt duizenden jongens,
waaronder acteur Jamie Bell die door verschillende mensen naar voren werd geschoven.
Maar Bell bleek met 14 jaar toch echt te oud.
Hoe dan ook: in de zomer van 2000 was Harry nog steeds niet gevonden, terwijl Warner in september van start wilde met de opnamen.
Eigenlijk wist Chris Columbus heel goed wie hij wilde.
Want hij had de acteur in kwestie al gezien.
In een BBC versie van David Copperfield.
Maar Daniel Radcliffe's ouders wilde er niet aan.
Ze wilde hun zoon van bijna elf niet aan die enorme druk blootstellen.
Bovendien wilde de jonge Daniel Radcliffe eigenlijk stoppen met acteren na David Copperfield.
Toen de casting director dat duidelijk probeerde te maken aan Chris Columbus liepen de gemoederen zo hoog op dat ze ontslag nam.
Maar er was nog een route.
Producent David Heyman kende de vader van Daniel Radcliffe.
En toen Heyman de Radcliffe's tegenkwam in het theater
vroeg hij of hij niet toch een kopje thee mocht komen drinken.
Bij die ontmoeting nam hij regisseur Chris Columbus mee en samen overtuigden ze de ouder van Daniel Radcliffe dat zij zich geen zorgen hoefden te maken.
De acteurs zouden worden beschermd en op de set hun echte huiswerk kunnen maken.
De rest is.. - zoals de Engelsen zo mooi zeggen - ... history...
 
Het Verenigd Koninkrijk heeft echt nog een heleboel prachtige historische plaatsen.
Filmmakers zijn daar ook heel blij mee want het betekent dat je niet alles in een studio hoeft na te bouwen, al werd dat voor veel van de latere Potterfilms wel gedaan door de werkelijk briljante Production Designer Stuart Craig en zijn team.
Een van die kenmerkende Potter-plekken is de grote hal in Hogwarts.
Daar waar de leerlingen zich verzamelen, waar ze eten, waar ze feesten én waar ze de sorteerhoed op krijgen
Die Grote Hal werd in de studio gebouwd en voor elke film gebruikt.
Maar Stuart Craig liet zich bij het ontwerp ervan inspireren door de Great Hall in Christ Church in Oxford.
En dat zie je direct als je die zaal bezoekt.
Met de kennis die we nu hebben denk je direct: oh ja Harry Potter.

Wat daar in Christ Church voor de eerste film wel echt werd gebruikt is de trap naar de Great Hall
Het is de locatie waar Professor McGonagall de eerstejaars in de film opwacht.
Het is een werkelijk waanzinnige stenen trap die een draai maakt naar de grote deuren van de hal.
Toen ik Christ Church in 2004 bezocht verbaasde ik mij er al over hoeveel mensen geobsedeerd waren door die trap in plaats van die prachtige hal waar ze naar toe op weg waren...
En dat - kan ik je zeggen - had echt met Harry Potter te maken.

Als je naar Oxford gaat, ga dan naar Christ Church.
Maar vergeet ook die andere tour niet te boeken waardoor je naar binnen mag bij De Divinity School en de Old Bodleian Library [old bod·lee·uhn lai·bruh·ree].
De Dinivity School is in Harry Potter and the Philisopher's Stone de zaal met de ziekenboeg.
De Old Bodleian Library [old bod·lee·uhn lai·bruh·ree] is in de film inderdaad de bibliotheek.
Twee weergaloze plekken met een enorme historie.
En waar je echt niet binnenkomt als je niet ruim van tevoren online een tour hebt geboekt.
Vergeet dat dus vooral niet te doen.

Ik merk dat deze aflevering echt al aan de lange kan begint te worden.
En ik kan nog wel even doorgaan, maar ik moet naast alle namen die ik al heb genoemd ook die van John Williams voorbij laten komen.
De score die hij maakte voor Harry Potter en the Philosopher's Stone is echt weer fenomenaal.
Nou heeft de inmiddels 92-jarige Maestro echt al heel veel topcomposities afgeleverd,
maar het thema van Harry Potter is gewoon... echt... magisch....
 
Harry Potter and the Philisopher's Stone beleefde z'n wereldpremière op 4 november 2001 in de Odeon bioscoop op Leicester Square in London.
Dat was een waar spektakel.
Ook de Nederlandse première mocht er zijn.
De film werd op 20 november 2001 eerst in Figi Zeist vertoond.
Daarna ging iedereen lopend over de prachtige oprijlaan naar Slot Zeist dat voor de gelegenheid was omgebouwd tot Hogwarts, of Zweinstein zoals we dat in Nederland zijn gaan noemen.

Waar de film ook werd vertoond, overal werden er records verbroken.
In Engeland waren dat dagrecords, weekendrecord én weekrecords.
Wereldwijd ging de film - die 125 miljoen dollar kostte om te maken - uiteindelijk over de 1 miljard dollar aan bioscoopomzet heen.
In Nederland kwam de teller in 2002 op bijna 2,2 miljoen bioscoopbezoekers te staan.
Was het dan alleen maar hoogtepunten?
Nee nog niet eens.
Harry Potter and the Philisopher's Stone kreeg 3 Oscarnominaties,
onder meer voor het fenomenale werk van Production Designer Stuart Craig
en voor de meesterlijke score van John Williams.
Maar de film won niks.
Dat gold ook de Engelse BAFTA's, waar de film geen van 7 nominaties wist te verzilveren.
Toch valt de impact van de eerste Harry Potterfilm, niet te onderschatten.
Want nog altijd worden er duizenden dollars gespendeerd aan de film, de boeken en de merchandise.
En zijn mensen bereid grof geld betalen voor de fantasiewereld in de pretparken van Universal in Amerika, Japan en China én in de Warner Bros. Studio Tour in Londen.

En dan is er nog 1 filmlocatie waar ik je mee naar toe wil nemen...
Nee, dat is eigenlijk niet waar...
Het is meer een combinatie van locaties.
En dat begon in 2004 toen ik naar Engeland ging om Potter-locaties te bezoeken.
Het doel van die reis was Gloucester Cathedral omdat ik wist dat Harry Potter daar was gefilmd.
En op weg naar Gloucester konden we mooi Chippenham aandoen waar de 13e eeuwse abdij Lacock Abbey zou zijn gebruikt voor de filmopnamen.
Daar zou het leslokaal van Professor Snape te vinden zijn.
Nou moet je weten dat je tegenwoordig maar even hoeft te googlen om de wat bekendere filmlocaties zo te vinden.
Maar 20 jaar geleden was dat echt wat anders.
Dan moest je echt veel meer je best doen om de bevestiging te krijgen dat een film ergens was opgenomen.
Dat gold dus ook voor Lacock Abbey.
Ik weet nog heel goed dat de gids die er rondliep in eerste instantie heel open was.
En bevestigde wat ik hem vroeg: ja, die kamer daar was inderdaad gebruikt voor de film.
Het was het lokaal van Snape.
Maar een paar minuten later kwam hij er toch op terug.
'Ik geloof niet dat ik dat allemaal mocht vertellen', zei hij.
Of ik er toch vooral even niks mee wilde doen...
Nou ik heb dus 20 jaar gewacht... haha.
Ook bij Alwick Castle, waar ze echt heel blij waren met alle publiciteit, moesten ze kort na de opnamen van Warner Bros. de bannier weghalen waarop stond dat ze trots waren dat Harry Potter in hun kasteel was gefilmd.
Heel veel gedoe met rechten.
Zo kan dat dus ook gaan...
Maar waarom ik dit nou tot het laatst bewaarde?
Omdat ik na het bezoek aan Lacock Abbey,
én aan de kloostergangen van Gloucester Cathedral
én aan de gangen van Durham Castle - meer dan 400 kilometer verderop 
niet meer door van die prachtige gangen kan lopen zonder aan Harry Potter te denken en het thema van John Williams te neuriën.
Zelfs toen ik een paar maanden terug in Lincoln Cathedral was,
waar helemaal niet is gefilmd,
en ik door de gangen liep langs de kloostertuin met dat prachtige gras,
moest ik wee  r aan Harry Potter denken.
Aan de scène met de trol in de gangen
Aan de scène met Hedwig in de tuin
Aan die magische wereld die daar voor je ogen toch weer tot leven komt... 
met dank aan John Williams...

Dat was hem weer.
Je luisterde naar Fantastische Filmlocaties.
Mijn naam is Jeroen Huijsdens.
Een overzicht van de filmlocaties uit deze aflevering vind je op de website Sceen-it.com, met hele handige GPS locaties.
Ik wil Jeff Jensen en Daniel Fierman even bedanken.
Ze schreven jaren terug een werkelijk geweldig stuk voor Entertainment Weekly waar ik dankbaar gebruik van heb kunnen maken.
Verder heb ik heel veel andere bronnen op het internet kunnen raadplegen,
want als er ergens veel over is geschreven dan is het wel over Harry Potter.
Op de website FantastischeFilmlocaties.nl vind je alle shownotes terug, 
waaronder links naar de website van de verschillende locaties.
Tot slot nog even het volgende:
Kijk, deze podcast is mij veel waard.
Het is een geweldige uitlaadklep gebleken.
Maar is ook een beetje een uit de hand gelopen hobby, zoals ik het wel eens heb genoemd.
Ik denk dat er nog wel wat meer mogelijkheden zijn.
Mocht jij die kansen ook zien laat het me weten.
Voor nu zeg ik:
tot een volgende keer.