Great Scott! 40 jaar Back to the Future

Er zijn weinig films die zo door fans op handen worden gedragen als ultieme jaren 80 film Back to the Future. De film van regisseur Robert Zemeckis, met Michael J. Fox en Christopher Lloyd, viert dit jaar z'n veertigste verjaardag. In deze aflevering van de podcast Fantastische Filmlocaties reist Jeroen Huijsdens terug in de tijd om het verhaal achter de totstandkoming van de legendarische film te vertellen. En om uit de doeken te doen waar de tijdloze filmklassieker werd opgenomen in Los Angeles en omgeving.

De aflevering is ook op andere platformen te vinden die de RSS-feed van Springcast oppakken.

Back to the Future / copyright Universal Pictures, Amblin Entertainment

Sceen-it.com: de filmlocaties met handige GPS-locaties
Playlist Spotify met muziek uit Fantastische Filmlocaties
Universal Studios Hollywood
The Gamble House
Hollywood United Methodist Church
The Golden Oak Ranch
The Writers Guild Foundation

Gebruikte filmmuziek: Huey Lewis & The News - The Power of Love (geschreven door Kenneth Gamble, Chris Hayes, Huey Lewis, John Colla / geproduceerd door Huey Lewis & The News / copyright Geffen, Warner Chappel Music), The Outatime Orchestra - Back to the Future Theme (geschreven door Alan Silvestri / geproduceerd door Alan Silvestri / copyright Geffen), Eddie Van Halen - Out of the Window (geschreven door Eddie Van Halen / copyright MCA Records), Marty McFly & The Starlights - Johnny B. Goode (geschreven door Chuck Berry / geproduceerd door Bones Howe / copyright Geffen), gebruikte themamuziek Motivated van Alex MakeMusic (Oleksandr Savochka) via Pixabay.

Ontdek de verhalen achter de schermen, bekijk prachtige afbeeldingen van de locaties en laat je inspireren door de magie van de filmwereld.

Gisteren hoorde ik op Radio 1, bij Omroep MAX, een interview met Jeroen Huijsdens. Hij sprak zó enthousiast over zijn podcast over Back to the Future, dat ik meteen nieuwsgierig werd. Ik ben meteen de podcast gaan luisteren en ik heb echt zitten genieten van begin tot eind. Na deze aflevering weet ik het zeker: ik ga absoluut ook de andere afleveringen luisteren van Fantastische Filmlocaties. Wat een fijne ontdekking!  Sophia

Er zijn van die filmvoorstellingen die je gewoon niet vergeet.
Dit was er zo een.
Een zaterdagavond in december 1985.
De film draaide - ja, ik weet het nog - in zaal 4 van Tivoli in Apeldoorn.
Ik zat samen met mijn vrienden op de achterste rij,
iets wat ik nu trouwens nooit meer zou doen omdat ik tegenwoordig midden in de film wil zitten.
Maar goed, na dat goudgele logo van United International Pictures kwam tijdens die voorstelling in 1985 al snel dat geluid...

Geluid van klokken... later gevolgd door dat andere geluid dat ik voor altijd met die ene film uit mijn jeugd ben blijven associëren...

Je luistert naar Fantastische Filmlocaties, dé podcast over films en de locaties waar ze werden opgenomen.
Je gaat ook deze keer weer dingen horen die je nog niet wist,
over de film in deze aflevering, over de mensen die hem maakte
én over de locaties waar hij werd opgenomen.
Ook ga ik je weer uitleggen waarom ik zo dolgraag filmlocaties bezoek.
Mijn naam is Jeroen Huijsdens en in deze aflevering gaan we naar Los Angeles en omgeving voor Back to the Future.
 
We vallen dit jaar van de ene filmverjaardag in de andere.
Rebel Without a Cause 70 jaar, The Sound of Music 60 jaar, Jaws 50 jaar, The Blues Brothers 45 jaar
En dan is er dook nog de 40e verjaardag van die andere publiekslieveling: Back to the Future.
De film die voor die gelegenheid ook weer terugkeert in de bioscoop.
Dat gebeurt niet op 21 oktober zoals je misschien zou verwachten, want dan is Back to the Future Day, maar op 13 november.
Dan heb je in ieder geval tijd genoeg gehad om deze podcast van tevoren te beluisteren.
Aan fans hoef ik denk ik niets uit te leggen, maar Back to the Future Day is op 21 oktober omdat dat de dag is - of was - waar Marty McFly naar toe ging in de tweede Back to the Future film: naar 21 oktober 2015.

Back to the Future gaat over de tiener Marty McFly die per ongeluk met een tijdmachine - een omgebouwde DeLorean - terugreist naar 1955.
Daar verstoort hij de ontmoeting van zijn ouders en brengt hij zijn eigen bestaan in de toekomst in gevaar.
Met hulp van de jonge versie van uitvinder Doc Brown probeert Marty terug te keren naar 1985.
Maar voordat hij dat kan doen moet Marty er eerst voor zorgen dat z'n moeder verliefd wordt op z'n vader en niet op hem...

De opnamen van de beroemde tijdreisfilm begonnen op 26 november 1984 in Los Angeles.
Het verhaal dat daaraan voorafging en wat er allemaal wel niet gebeurde na de start van die opnamen komt straks aan bod.
Ik kan je nu al wel vast verklappen dat de film na een reis langs allerlei studios in 1984 een 'Go Ahead' kreeg bij Universal Pictures.
Studiobaas Sid Sheinberg had wel allerlei eisen - waarover straks ook nog meer.
Een voorwaarde van Universal om de film te steunen was dat de film in Los Angeles en omgeving opgenomen zou worden.
En zelfs grotendeels op het studioterrein van Universal Pictures zelfs.
Allemaal om de kosten beperkt te houden.
Als je de filmlocaties van Back to the Future op een rijtje zet - zoals ik zo voor je ga doen - en ze zelfs voor een deel hebt bezocht - zoals straks zal blijken - dan moet je eerlijk gezegd wel tot de conclusie komen, dat het vrij standaard locaties zijn.
Huizen en straten, scholen en zaaltjes én pleinen en parkeerplaatsen.
Geen filmlocaties die in de categorie spectaculair vallen.
Maar dat is tegelijk het vreemde.
Het zijn desondanks wel allemaal locaties waar de echte Back to the Future fans heel erg opgewonden van raken...
Laat ik gelijk maar even twee voorbeelden geven.
De eerste is aan het begin van de film, als Marty na een bezoek aan de werkplaats van Doc Brown ontdekt dat hij te laat is voor school.
Hij rent naar buiten en gaat met zijn skateboard achter een pick-up truck hangen.
Met de bekende muziek van Huey Lewis en de News die direct te toon zet...

Over de muziek in de film kom ik straks nog wat uitgebreider te spreken.
De scene waar het mee begint werd gefilmd bij een filiaal van Burger King aan Victory Boulevard in Burbank.
Het filiaal van de hamburgerketen zit er nog steeds, maar de schuur uit de film waar Marty uitkomt, staat er al lang niet meer.
Het was zelfs een constructie die er speciaal voor de film werd neergezet.
Maar het weerhoudt fans uit de hele wereld niet naar die plek te komen.
Dat geldt in nog extremere mate voor de entree die leidt tot de wijk waar Marty en zijn familie in 1985 wonen, maar die er in 1955 in de film nog niet is.
De toegang tot Lyon Estates in 1955 is in werkelijkheid niks anders dan een zandweg aan Cucamonga Ave in Eastvale ten oosten van Los Angeles.
Toch is het een plek die die-hard-fans van Back to the Future met plezier bezoeken.
Zoek op YouTube maar eens op Lyon Estates Back to the Future en location...

Dan is het nu tijd om terug te gaan in de tijd.
Het verhaal van Back to the Future begint in principe in de jaren 70.
Als de ambitieuze filmstudenten Bob Gale en Robert Zemeckis elkaar leren kennen.
De twee studeren allebei aan de Universiteit van Southern California.
Ze raken bevriend door hun gedeelde passie voor film.
Een van de ideeën die ze dan al snel hebben is een film over tijd reizen.
En ze geven het project zelfs al een titel: "Doc Brown visits the future".
Maar de periode daarna vinden ze nooit een echt geschikte verhaallijn.
Tot Bob Gale in de zomer van 1980 naar zijn ouders gaat die nog steeds in St. Louis in Missouri wonen.
Daar stuit Gale op het jaarboek van zijn vaders High School.
Omdat Bob op dezelfde high school heeft gezeten als zijn vader vraagt hij zich opeens af: 'Goh, hoe zou het contact tussen mij en mijn vader zijn geweest als we in dezelfde periode op dezelfde school hadden gezeten?"
Terug in LA reageert Robert Zemeckis dolenthousiast op het verhaal van zijn vriend.
Het is Zemeckis die zegt: "En wat als je moeder ook naar dezelfde school zou zijn gegaan?"
And there you have it!
De basis van Back to the Future.
Gale en Zemeckis werken hun plan uit en nemen het mee naar Columbia Pictures, waar ze net de film Used Cars met Kurt Russell voor hebben gemaakt.
Ze pitchen het idee bij Frank Price, chairman van de filmstudio.
Price vindt het idee erg leuk, want hij is dol op films met een scifi twist.
Price geeft Gale en Zemeckis de opdracht een script te schrijven.
Dan doen ze in 6 maanden tijd.
Na wat feedback leveren ze nog een tweede versie in die ze in 5 weken tijd schrijven.
Voor de superfans van Back to the Future: die versie is te lezen als je ooit in LA bent en een bezoek brengt aan de bibliotheek van de Writer Guild Foundation.
Daar kwam ik dan weer achter toen ik pas naar de podcast What Went Wrong luisterde over Back to the Future.
Het is namelijk een versie van het script dat online niet te vinden is...
Maar goed, Gale en Zemeckis werken aan het script in een tijd dat Columbia Pictures de een hitfilm na de andere aflevert: The Blue Lagoon, Kramer vs Kramer, Tootsie, The Karate Kid, en ga zo maar door.
En dan gebeurt er iets bijzonders.
Het succes van Columbia valt ook Coca-Cola op.
De frisdrank company koopt de filmstudio in 1982 voor 750 miljoen dollar.
Direct daarna ontstaan er spanningen in de top bij de studio.
Coca-Cola ziet zichzelf als dé expert op marketinggebied, terwijl Price en zijn mensen denken toch heel aardig gepresteerd te hebben op dat vlak.
Price vertrekt bij Columbia, en de plannen om Back to the Future te maken verdwijnen in een la.
Het is trouwens ook een van de redenen waarom Pepsi Cola later een van de promotiepartners wordt, maar dat even terzijde.
Bob Gale en Robert Zemeckis zijn niet van plan hun idee in die la te laten liggen en maken afspraken bij andere studio's.
Daar krijgen ze bij de ene na de andere afspraak te horen dat films over tijdreizen geen geld opleveren. 
Het tweetal stopt ook bij Disney.
Daar wordt hen iets heel anders gezegd:
"Zijn jullie helemaal gek geworden? Disney kan deze film niet maken! Jullie hebben een film geschreven over incest."
En zo lijkt Back to the Future voor eeuwig in de development hell te moeten doorbrengen.
Dat er 1 man is en 1 film is die die uitzichtloze toekomst gaan veranderen, vertel ik je zo, maar eerst naar over enkele filmlocaties waar je niet onvoorbereid naar toe moet gaan.
Want anders kom je er niet binnen...
Dat zijn de high school waar Back to the Future werd gefilmd, én de sporthal waar Marty en zijn band de Pinheads auditie doen, maar worden afgewezen om dat ze... ja waarom eigenlijk?

Oh ja, daarom...
De rol van de voorzitter van die selectiecommissie - de man die je net hoorde - werd gespeeld door Huey Lewis van Huey Lewis and the News, de band die werd gevraagd een nummer voor de film te schrijven.
Dat verhaal komt echt straks nog.
Eerst even over die sportzaal waar die auditie plaatsvindt.
Het lijkt er namelijk op dat die ook in werkelijkheid hoort bij de high school waar Marty en zijn vriendinnetje Jennifer op zitten.
Maar dat klopt dus niet.
Die scene werd gefilmd in het McCambridge Recreation Center aan Glenoaks Boulevard in Burbank.
Al met al toch meer dan een half uur rijden van Whittier High School waar juist de     scenes bij en in de school werden opgenomen.
McCambridge Recreation Center is tegenwoordig een sportcentrum waar met name veel wordt gebasketbald.
Het podium is er nog steeds en ook de opvallende glazen wandconstructie met dat typische 70 zeventig gevoel, is er nog.
Herkenbaar is ook de high school waar Marty te laat arriveert en zijn vriendin Jennifer hem opwacht en via een andere ingang naar binnen leidt, om te voorkomen dat ze vice-principal in charge of discipline Mr. Strickland tegen het lijf lopen.
Wat natuurlijk toch gebeurt...

In de school zelf is er sinds de opnamen in 1984 wel het nodige veranderd.
De vloer, de deuren, ze allemaal anders.
Niet dat ik dat uit eigen waarneming heb kunnen vaststellen.
Want toen ik de locatie in 2021 bezocht was het vakantie en de school zelf gesloten, Ik moest het dus doen met een blik op afstand...
Maar er zijn voldoende fanvideo's op internet te vinden om te weten dat de school flink is veranderd, maar dat er toch genoeg te herkennen valt.
De Whittier High School bestaat trouwens al wel een tijdje.
De school werd in 1900 opgericht en heeft hele nog een hele reeks beroemde alumni zoals voormalig Pixar-voorman John Lassiter én voormalig president Richard Nixon, die er allebei naar school gingen.

Ik zei daarstraks dat er een man én een film waren die de toekomst van Back to the Future veranderde.
Kijk, er was één man die van meet af aan enthousiast was over het project.
Dat was Steven Spielberg.
Ja, daar hebben we hem alweer!
Spielberg had een tijd voordat dit alles ging spelen een van de films gezien die Zemeckis op UCLA had gemaakt.
Hij zag onmiddellijk het talent van de toen nog jonge Zemeckis.
Spielberg bood aan te willen helpen om Back to the Future van de grond te krijgen.
Maar Zemeckis begon wat zenuwachtig te worden over zijn carrière.
Hij had samengewerkt met Spielberg aan de films I Wanna Hold Your Hand en 1941.
Beide films waren geflopt.
Zemeckis besloot daarop in te gaan op het eerstvolgende project dat hem werd aangeboden.
Dat werd de film Romancing the Stone, met Michael Douglas en Kathleen Turner.
Die film werd een knalhit.
Daardoor gingen er allerlei deuren open  .
Zemeckis en Gale werd de kans geboden om Back to the Future te gaan maken.
In plaats van zaken te doen met mensen die hen eerder de deur wezen,
besloot Zemeckis terug te keren naar zijn vriend Spielberg, die op zijn beurt naar Universal baas Sid Sheinberg ging om het geld voor de film te krijgen.
Sheinberg was - zoals ik je al vertelde - bereid mee te doen, maar had wel enkele eisen.
In de eerste versies van het script stond dat Doc Brown en Marty samen een illegale videokopieerdienst runden.
Marty maakte in die versie een illegaal kopie van Close Encounters of the Third Kind.
Hoe dan ook, Universal wilde onder geen voorwaarde dat de mannen in de film een illegale videodienst zouden runnen.
Daarnaast was er het huisdier van Doc Brown.
In een eerste versie van het script heeft Doch Brown een chimpansee heeft met de naam Shemp.
Sheinberg wilde dat daar een hond van werd gemaakt.
Films met een chimpansee leverden geen geld op was zijn argumentatie.
Waarop Bob Gale zei: "En Every Which Way But Loose dan?"
Waarop Sheinberg zei: dat is is Oerang Oetang, geen chimpansee!
En zo kwam de hond Einstein in de film...
Dan is er ook nog het verhaal dat Sheinberg een andere titel wilde.
Hij stond erop dat Spaceman from Pluto op de titelrol zou komen te staan.
Het was Spielberg die daarop reageerde en zijn mentor Sheinberg een memo stuurde: “Dear Sid, thanks for your most humorous memo. We all got a big kick out of it. Thanks, Steven.”
Back to the Future bleef Back to the Future.
Een keer raden wie er inmiddels bij Universal was aangenomen om de filmstudio te leiden?
Juist,   Frank Price, de man die Zemeckis en Gale het script had laten schrijven toen hij nog bij Columbia Pictures zat.
Er waren nog wel wat juridische eindjes aan elkaar te knopen.
Want ja, Back to the Future was deels in opdracht van Columbia ontwikkeld...
Het toeval wilde dat Columbia net bezig was met een film die te veel leek op een film waar Universal de rechten van had.
Het leidde tot een briljante deal tussen de twee studio's waarbij Frank Price op slinkse wijze de benodigde rechten van Back to the Future bij Columbia wist weg te vissen.

Een van de bekendere filmlocaties van Back to the Future is het parkeerterrein waar Doc Brown Marty laat zien waar hij al die tijd aan heeft gebouwd.

In de oorspronkelijke plannen van Gale en Zemeckis was nog helemaal geen sprake van een DeLorean als tijdreismachine.
In de eerste versies van het script stond dat Marty McFly terug zou gaan in de tijd via een tijdreiskamer.
Dat werd later vervangen door een koelkast.
Ja, je hoort het goed een koelkast!
Maar om te voorkomen dat kinderen dat zouden gaan imiteren,
en om ervoor te zorgen dat Marty McFly mobieler zou zijn, werd dat idee ter zijde geschoven en werd er gekozen voor een auto.
Een futuristisch ogende auto.
Maar als je nou denkt, hey, maar dat verhaal met die koelkast, dat ken ik ergens van.
Dat klopt, het zou uiteindelijk belanden in de film Indiana Jones and the Crystal Skull.
Daarin klimt Indy in een koelkast om zich te beschermen tegen een nucleaire ontploffing.
Dat element  kwam dus rechtstreeks uit een van de eerste versies van het script van Back to the Future.
Maar goed, het parkeerterrein dat we in de film leren kennen als de parkeerplaatsen van de Twin Pines Mall hoort in werkelijkheid bij de Puente Hills Mall.
Dat typisch Amerikaanse winkelcentrum ligt een half uur te oosten van downtown LA.
Ook hier geldt dat het hele normale, misschien zelfs wel een beetje sombere parkeerterrein, de harten van de echte Back to the Future fans flink harder doet kloppen.
Want tja, het is hier aan de zuidkant van de shopping mall dat Doc Brown de onsterfelijke woorden spreekt...

In 1984 was de shopping mall waar werd gefilmd nog geen tien jaar oud.
Maar ja, dat is nu dus wel anders.
Het winkelcentrum leidt een beetje treurig bestaan.
In 2024 werd het dan ook verkocht om het een nieuwe bestemming te geven.
Waarschijnlijk gaat het deels tegen de vlakte en komt er een nieuw, eigentijds winkelcentrum.
De vraag blijft of je de omgeving van de Back to the Future opnamen er straks nog zult terug herkennen...
Ik ben in ieder geval blij er wel te zijn geweest.
En dat we ook het winkelcentrum nog even in zijn geweest om daar de replica te kunnen spotten van de Twin Pines Mall display die er binnen staat.
Ik was er trouwens niet ver verwijderd van de aanschaf van een Back to the Future Hooverboard dat er bij een van de winkels in het centrum in de etalage lag.
De eigenaar van de winkel gespecialiseerd in gesigneerde spullen wilde er alleen iets te veel geld voor hebben...
Dus heb ik maar genoegen genomen met een paar action figures van Back to the Future... 

Nu ik toch net uit een winkelcentrum kom, onderbreek de podcast hier even voor een boodschap.
Fantastische Filmlocaties heeft een samenwerking met Pathé Thuis.
Pathé Thuis heeft meer dan 6000 films in huis die je kunt huren of kunt kopen,
en waarvoor je geen abonnement nodig hebt.
Ga gewoon naar pathethuis.nl.
Als jij nou kans wilt maken om gratis naar een film te kijken bij Pathé Thuis, dan moet je nu even goed opletten.
Het enige wat je hoeft te doen is antwoord geven op de volgende vraag:
Noem de naam van de hond in de film
Stuur het antwoord op naar het mailadres info@fantastischefilmlocaties.nl
Onder alle goede inzendingen verloot ik een paar Pathé Thuis vouchers.

Robert Zemeckis had van meet af een acteur in gedachten voor de rol van Marty McFly.
Dat was Michael J. Fox.
Er was alleen één probleem: Fox speelde op dat moment in de sitcom Family Ties.
Producent Gary Goldberg kreeg het script overhandigd door Steven Spielberg - de mannen waren bevriend en elkaar buurman - met de vraag of hij wilde overwegen Michael J Fox vrij te geven voor de film.
Goldberg las het script en dacht: "Maar dit ga ik Michael niet eens laten lezen, want dan wil hij het nog doen ook..."
En zo strandde het plan om Michael J Fox te casten voor de rol van Marty McFly.
Er werd besloten op zoek te gaan naar een andere hoofdrolspeler.
Acteurs die vervolgens auditie kwamen doen waren onder meer John Cusack, Charlie Sheen, Ben Stiller, Robert Downey Jr. en Johnny Depp.
Maar de acteur die het meeste opviel was C. Thomas Howell.
Een acteur die ik toch altijd zal blijven associëren met The Hitcher met Rutger Hauer, maar dat terzijde.
Howell leek een hele goede kans te maken.
Maar Universal-baas Sid Sheinberg ging dwarsliggen.
Hij had net stukken gezien van de film Mask met Eric Stolz en Cher die Universal ging uitbrengen.
Sheinberg was niet alleen overtuigd van de kwaliteit van Eric Stolz,
hij wilde ook per se dat er voor hem werd gekozen.
Om een lang verhaal kort te maken: de opnames van Back to the Future begonnen op 26 november 1984 in Los Angeles met Eric Stoltz als Marty McFly.
Daar hoort nog wel een grappige anekdote bij.
Fox was niet beschikbaar voor Back to the Future, maar had door omstandigheden wel genoeg tijd voor de opnamen van de film Teen Wolf.
Zijn medespeler bij Family Ties - Meredith Baxter Birney - raakte namelijk zwanger waardoor er wat ruimte kwam in het draaischema van de sitcom.
Toen Michael J Fox in Pasadena bezig was met de opnamen van Teen Wolf hoorde hij dat locatiescouts in dezelfde straat bezig waren met de voorbereidingen van een andere film.
Toen hij daar navraag naar deed, werd hem verteld dat het om de Steven Spielberg film Back to the Future ging.
Fox baalde enorm dat hij niet was gevraagd...
Hij zou op dat moment eens hebben moeten weten...
Wat er nog zou gaan gebeuren vertel ik straks, eerst Christopher Lloyd die Doc Brown speelt.
Weet je dat hij niet de eerste acteur was waaraan werd gedacht voor de rol van de verstrooide wetenschapper?
Dat was acteur John Lithgow.
Maar Lithgow was simpelweg niet beschikbaar.
Namen van acteurs die ook in de talrijke verhalen voorkomen zijn die van Danny DeVito, Gene Wilder en Robin Williams.
Toen Christopher Lloyd uiteindelijk het script las, gooide hij het in de prullenbak.
Echt waar!
Lloyd wilde met zijn carrière een serieuzere kant op.
Back to the Future paste daar niet in.
Pas toen hij een een-op-een-ontmoeting had met Robert Zemeckis kantelde het hele verhaal.
Lloyd kwam al heel snel op het idee om van zijn karakter een combinatie te maken van Albert Einstein en componist Leopold Stokowski.
En zo ontstond Doc Brown.
Het verhaal biedt een mooi bruggetje naar het huis van Doc Brown in de film.
Het is het huis waar Marty naar toe gaat en aanklopt om de dan nog veel jongere Doc Brown te vertellen dat het in de toekomst is misgegaan met de tijdreismachine die hij nog moet uitvinden...
Maar zie dat maar eens duidelijk te maken aan de wetenschapper die andere dingen aan - of liever gezegd - op z'n hoofd heeft...

Voor de filmopnamen werd gebruikt gemaakt van The Gamble House in Pasadena.
Dat is niet zomaar een huis.
Het is een prachtige houten woning gebouwd aan het begin van de 20e eeuw naar een ontwerp van het architectenduo Charles en Henry Greene.
Het werd aanvankelijk  gebouwd als winterverblijf van David Gamble, de zoon van Procter 8 Gamble oprichter James Gamble.
Je hoort al waar de centjes zaten...
In 1966 werd het huis door de familie Gamble geschonken aan de stad Pasadena.
Dat is mede de reden waarom je er vandaag net als Marty ook op de deur kunt kloppen én een tour kunt boeken om het prachtige huis ook van binnen te bewonderen.
Je moet daarbij niet denken dat je dan door de woonkamer van Doc Brown kunt lopen.
Want voor de binnenopnamen werd niet The Gamble House gebruikt.
Daarvoor deden de filmmakers een beroep op het interieur van The Blacker House.
Dat werd ook ontworpen door de architectenbroers Greene, en bevindt zich op slechts 9 minuten rijden van The Gamble House.
Daar mag je alleen niet naar binnen, want in tegenstelling tot The Gamble House is The Blacker House nog steeds privébezit.
En privébezit - laat ik het maar weer eens een keer zeggen - moet je respecteren...

Toen de opnamen van Back to the Future in november 84 startte, werd al snel dat er iets niet werkte.
Niet alleen regisseur Zemeckis had dat gevoel, maar ook de anderen op de set merkte het.
Wat was het punt: hoofdrolspeler Eric Stolz zat duidelijk anders in de wedstrijd.
Hij keek anders aan tegen de film en dus ook tegen zijn rol.
Daardoor miste de film de humor die Bon Gale en Robert Zemeckis zo belangrijk vonden. 
Na zes weken filmen werd er een dramatische keuze gemaakt.
Zemeckis besloot Stoltz te vervangen en al zijn scenes over te doen.
Later noemde hij dat ontslag op 10 januari 1985 het moeilijkste moment uit zijn hele carrière.
De film verloor 34 draaidagen en 3,5 miljoen dollar aan gemaakte kosten.
Er werd opnieuw bij Michael J. Fox aangeklopt die het script nu wel echt in handen kreeg.
Volgens de verhalen zag Fox de titel Back to the Future op de cover staan en zei hij direct: "ik doe het!"
Gary Goldberg, de man achter de sitcom Family Ties, ging akkoord maar alleen onder de voorwaarde dat het draaischema van Family Ties er niet door in gevaar zou komen
Het gevolg was dat Michael J. Fox overdag aan Family Ties werkte en 's avonds en ‘s nachts aan Back to the Future.
Fox sliep 2 maanden lang slechts 3 uur per nacht.
We zullen nooit weten hoe de film er anders uit had gezien - alhoewel delen van de scenes met Eric Stolz wel te vinden zijn op het internet- maar Michael J. Fox ís Marty McFly en hij redde Back to the Future.
Hoewel Fox later - naast de Back to the Future vervolgen - nog speelde in films als The Secret of my Succes, Casualties of War en The Frighteners zal Fox altijd vereenzelvigd blijven met Marty McFly.
In 1998 werd duidelijk dat Michael J. Fox al jaren aan de ziekte van Parkinson leidt.
Daarom richtte hij in 2000  hij The Michael J. Fox Foundation op geld in te zamelen voor onderzoek naar de afschuwelijke ziekte.
Het zal je niet verbazen dat ik bij de shownotes een link naar dat goede doel heb gezet, mocht je dat willen steunen...
Op de site vind je ook meer informatie over de nieuwe biografie over Michael J. Fox die dit jaar gaat verschijnen, getiteld Future Boy.

Ik vertelde je eerder al over het huis van Doc Brown uit de film, maar er zijn nog een paar huizen waar ik het even over moet hebben.
De huizen waar Marty's ouders in de film wonen, staan in werkelijkheid in dezelfde straat.
Ze liggen allebei in een werkelijk prachtige buurt in Pasadena, net ten noorden van downtown Los Angeles.
Dat kan ik dan wel weer uit eigen waarneming vertellen.
Het gaat huizen aan Bushnell Avenue.
Het huis van George McFly, de vader, ligt op nummer 1711.
En dat van Lorraine Baines, de moeder, op nummer 1727.
Voor dat huis staat ook nog steeds de imposante boom waar Marty zijn vader George in ziet klimmen om z'n moeder te begluren.
Of zoals Marty het zegt...

Het huis van Lorraine werd echter niet gebruikt voor binnenopnamen.
Dankzij setjetter Lindsay Blake weten we dat het huis op nummer 1705 werd gebruikt voor een deel van de binnenopnamen.
Zoals de scene waarin Marty aan de dinertafel belandt terwijl de familie Baines net naar hun gloednieuwe zwartwit TV zitten te kijken...

Als je het verhaal wilt lezen hoe we inmiddels weten dat het daar binnen is gefilmd, moet je weer even naar de shownotes op mijn website.
Daar staat het artikel van Lindsay Blake     .
Dan ontdek je ook gelijk dat hetzelfde huis werd gebruikt voor de opname van de film Teen Wolf.
Inderdaad de film met een hoofdrol voor Michael J. Fox.
Het is overigens niet bepaalde een goedkope buurt, daar in Pasadena.
Het huis van Lorraine werd 3 jaar geleden nog verkocht voor 3,4 miljoen dollar.

En dan wordt ook tijd om gelijk even door te rijden naar het huis waar Marty McFly zelf in woont.    
Dat ligt aan Roslyndale Ave in Pacoima op nummer 9303.
Het is onder meer voor de deur van dat huis dat Doc Brown aan het einde van de film in de auto de legendarische woorden spreekt...

Roslyndale Avenue is een hele gewone straat met hele gewone huizen.
Maar er geen dag voorbij of de mensen in dit deel van de straat zien fans van de film stoppen om het huis te fotografen.
En hier doen ook verschillende verhalen over de ronde.
Zoals je weet, benadruk ik altijd dat je de privacy en het privé-eigendom van mensen moet respecteren.
Maar dat doet niet iedereen.
Dus gaan er verhalen rond dat de huidige bewoners van het huis alle aandacht meer dan zat zijn.
Maar er zijn ook de verhalen dat fans in contact zijn gekomen met de buurvrouw, Joan Lewis genaamd.
Zij woonde er al tijdens de opnamen en vertelt nog steeds met plezier verhalen aan fans.
Ze was er alleen niet toen wij stopten in de straat.
Dezelfde Joan Lewis beweert overigens ook dat haar buurvrouw helemaal niet zo chagrijnig is over de situatie.
En dat ze fans - als ze zich gedragen - op een hele normale manier te woord staat.
Dus. Wie weet... als ik....toch ooit ... nog één keer...

En dan moet ik het natuurlijk ook nog even hebben over de legendarische muziek.
Regisseur Robert Zemeckis wilde van meet af aan Alan Silvestri inhuren voor het schrijven van de score.
Het tweetal had goed samengewerkt aan de film Romancing the Stone.
Dus zag Zemeckis geen reden om niet weer bij Silvestri aan te kloppen.
Steven Spielberg, die als executive producer aan de film was verbonden, had daar twijfels over.
Volgens hem had Silvestri niet in huis was de film nodig had.
Totdat hij met Zemeckis in de geluidsstudio was en het orkest een stuk hoorde spelen om zich - volgens de verhalen althans - wat op te warmen.
"Kijk, dat nou is wat deze film nodig heeft!", zou Spielberg gezegd hebben...
"Ja", zei Zemeckis daarop, "Het is de themamuziek die Alan ons heeft gestuurd..."

En dan heb je ook het verhaal nog tegoed van Hugh Anthony Cregg.
Een artiest die je beter kent onder zijn artiestennaam Huey Lewis.
Hij kreeg op enig moment een telefoontje of hij met zijn band de filmsong wilde make.
De gedachte daarachter was dat Huey Lewis and the News de favoriete band was van Marty McFly.
Maar de leadzanger zag het niet zo zitten om een liedje te schrijven met de titel Back to the Future.
Pas toen hem werd verteld dat dat niet per se nodig was, wilde hij wel een poging doen.
Het eerste nummer dat hij schreef was meteen raak...

The Power of Love werd al op single uitgebracht voordat de film in de Amerikaanse bioscopen ging draaien.
En het nummer was al een hit voordat de film dat was.
Wat de film natuurlijk enorm hielp.
Er is nog een leuke anekdote die met het gebruik van de muziek te maken heeft.
Het gaat om het moment in de film dat Marty zijn vader ‘s nachts gaat opzoeken in zijn buitenaardse outfit.
Hij doet net alsof hij van Mars komt en gebruikt de muziek op z'n Walkman om George te laten doordraaien.
De makers wilden graag muziek van Van Halen gebruiken.
Maar de band wilde daar niet aan meewerken.
Met uitzondering van Eddie Van Halen.
Want die speelde dat stukje muziek met plezier in....

En van deze 'muziek'-scene is het maar ene kleine stap naar die andere...
Het dansfeest op school beter bekend als "Enchantment Under the Sea" high school dance.
Het is het feest waar Marty ervoor moet zorgen dat zijn ouders elkaar voor het eerst kussen.
Dat feest werd niet opgenomen in de sportzaal van de school waar ook werd gefilmd.
De opnamen daarvan vonden plaats in een zaal bij Hollywood United Methodist Church op de hoek van Highland en Franklin Avenue in Hollywood.
Het is gewoon een ontzettend grappige scene omdat we zien hoe Marty rock n roll uitvind...

Chuck Berry hield de productie lange tijd in spanning of ze zijn nummer wel mochten gebruiken.
Volgens de verhalen kwam er pas een dag voor de opname goedkeuring om Johnny B Goode te gebruiken.
En Chuck Berry? Die kreeg er 50.000 dollar voor...
Michael J Fox kreeg trouwens flink wat uren gitaarles van Paul Henson om het nummer Johnny Be Goode überhaupt te kunnen spelen.
En ondanks dat hij zich de akkoorden en het spel behoorlijk eigen maakte, was het studiomuzikant Tim May die je het nummer echt hoort spelen.
Ook over de zangpartij gaan er wat verschillende verhalen rond.
Uiteindelijk was het Mark Campbell van Jack Mack and the Heart Attack - lekker naam trouwens! - die het nummer inzong omdat zijn stem erg leek op die van Michael J. Fox.
Hij kreeg alleen geen plek op de aftiteling omdat ze graag wilde doen voorkomen dat Fox het nummer echt zelf zong.
Music supervisor Bones Howe zorgde er wel voor dat Campbell een aardige vergoeding kreeg.
Nog even terug naar de filmlocatie, die kerk in Hollywood.
Ze zijn daar zo trots op hun rol in de film dat ze op 8 november van dit jaar een speciaal Enchantment Under the Sea Dance Recreation organiseren.

Back to the Future zou aanvankelijk worden uitgebracht in mei 1985.
Maar moest door tegenvallers worden uitgesteld naar juni en toen juli en toen augustus.
Maar Universal voerde de druk op en zette Back tot the Future op 3 juli 1985.
Het was de zomer van Rambo 2, Mad Max 3, The Goonies en de James Bondfilm A View to a Kill.
En erg waren wat zorgen of de film wel voldoende overeind zou blijven.
Maar toen Back to the Future eenmaal uit de startblokken kwam was er geen houden meer aan.
De film bleef 11 weken lang de nummer 1 film in de Amerikaanse bioscopen.
En werd uiteindelijk zelfs de film van het jaar met de meeste omzet.
In Nederland ging de film vanaf 12 december in de bioscoop draaien.
Bij de Oscars in 1986 kreeg de film 4 nominaties, waaronder voor het beste scenario en beste song.
Maar winnen deed de film alleen in de categorie Beste Sound Effect Editing.
Zonder Lionel Richie te willen beledigen - die de Oscar dat jaar won met het nummer Say You Say Me uit de film White Nights... Huey Lewis had natuurlijk moeten winnen....

En dan is er nog een filmlocatie waar ik natuurlijk bij moeten stil staan.
Dat is het centrum van Hill Valley.
Wat in werkelijkheid de filmstudio van Universal Pictures in Hollywood is.
En waar je ook alleen maar kunt komen als je een kaartje koopt voor het attractiepark en dan op de tram stapt die je langs decorstukken uit films als Psycho, War of the Worlds en Back to the Future rijdt.
Wil je nou echt iets speciaal, dan moet je in plaats van een gewoon kaartje, de VIP Experience booken.
Schrik niet, die kost nu 359 dollar per persoon.
Maar dan stap je ook uit bij bepaalde attracties, waaronder Courthouse Square, de plek waar toch de echt belangrijke scenes uit Back tot the Future werden gefilmd.
Waaronder de scene met de klok waar de bliksem in slaat.
Een scene die trouwens op een heerlijke manier verwijst naar de beroemde klokscene uit de Harold Lloyd film Safety Last.
Voordat het plein beroemd werd door Back to the Future stond het bekend als Mockingbird Square omdat de film To Kill a Mockingbird met Gregory Peck er begin jaren 60 werd opgenomen.
Het had overigens niet veel gescheeld of we waren deze locatie voor altijd kwijt geweest.
In 1990 en 2008 waren er verwoestende brand op het terrein van Universal.
The Courthouse bleef daarbij gelukkig bespaart.
Ik zou willen dat ik je nu nog een mooi verhaal kon vertellen hoe ik tijdens ons bezoek aan het plein in 2018 Robert Zemeckis, Bob Gale, Michael J Fox of Steven Spielberg tegen het lijf ben gelopen.
Maar helaas.
Omdat ik je echter niet gedesillusioneerd wil achterlaten, nog een uniek feitje.
Als je een fan bent van de film, en dat ben je zeker als je nu nog steeds luistert, weet je natuurlijk van het bestaan van de foto.
De foto waarop Marty ziet dat hij, zijn zus en zijn broer, langzaam vervagen omdat hij de loop van de geschiedenis aan het veranderen is...
Die foto werd gemaakt van de drie acteurs voor een soort put in wat de achtertuin van hun huis lijkt te zijn.
Die put is er nog steeds, maar staat niet in een achtertuin van een van de huizen die ik benoemde, maar in de tuin van productiemaatschappij Amblin Entertainment op het terrein van Universal Pictures.
En opnieuw zeg ik... als ik ....toch ooit ... nog één keer...

Dat was 'm weer. 
Je luisterde naar een aflevering van Fantastische Filmlocaties.
Mijn naam is Jeroen Huijsdens.
Alle informatie uit deze aflevering staat zoals gebruikelijk weer in de shownotes op de website fantastischefilmlocaties.nl.
Een speciaal dank-je-wel gaat uit naar de makers van de documentaires Back in Time en Making the Trilogy waarin veel wordt verteld over de totstandkoming van de film.
En naar Lindsay Blake van Iamnotastalker.com voor het mooie verhaal achter de filmhuizen.
En ik meld het nog maar een keer:
Ik ben heel blij dat Pathé Thuis partner is van deze podcast.
Ze hebben er meer dan 6000 films in huis die je kunt huren of kunt kopen,
en waarvoor je geen abonnement nodig hebt.
Ga gewoon naar pathethuis.nl.
Als jij nou kans wilt maken om gratis naar een film te kijken bij Pathé Thuis, dan moet je nu even goed opletten.
Het enige wat je hoeft te doen is antwoord geven op de volgende vraag:
Wat is de naam van de hond in Back tot the Future
Stuur het antwoord op naar het mailadres info@fantastischefilmlocaties.nl
Onder alle goede inzendingen verloot ik een paar Pathé Thuis vouchers.
Zo, dat was 'm voor nu.
Ontzettend bedankt voor het luisteren én ik zeg: tot de volgende keer!