De filmlocaties van de duurste oorlogsfilm ooit in Nederland

Fantastische Filmlocaties is een Nederlandse podcast van Jeroen Huijsdens over beroemde films en de locaties waar ze werden opgenomen. De luisteraar hoort dingen die hij waarschijnlijk nog niet wist over de films en de mensen die ze maakten. Jeroen deelt ook zijn verhalen en ervaringen. In de zevende aflevering: A Bridge Too Far.

De aflevering is ook op andere platformen te vinden die de RSS-feed van SoundCloud oppakken.

Joseph E. Levine Productions, MGM

Waar kun je A Bridge Too Far kijken
Sceen-it.com: de filmlocaties met handige GPS-locaties
Spotify Playlist

Artikel Cinephilia & Beyond (Tim Pelan)
Andere tijden - Een brug te ver
Andere tijden - Theirs is the Glory
Website Shot on Location (Arjan Doolar) 

Airbourne Museum
B&B Landgoed Matanze
Landgoed De Voorst
Chicago Club
Lebuiniskerk 

Speciale dank
Reineke Kramer, Cindy Haja (Landgoed De Voorst), jhr Alexander R.T. van Rijckevorsel van Kessel (Landgoed Matanze) en Paul Zonderland.
De muziek is van de Oekraïense Alex Savochka (Alex MakesMusic).

Ontdek de verhalen achter de schermen, bekijk prachtige afbeeldingen van de locaties en laat je inspireren door de magie van de filmwereld.

Reacties op deze aflevering zijn meer dan welkom! Als er hieronder nog geen reactie staat, betekent dat natuurlijk niet dat jij niet de eerste niet kunt zijn... 

Ik kan eigenlijk geen reis meer maken zonder van tevoren op te zoeken welke films er in de buurt werden opgenomen.
Ik draai het zelfs om:
Ik ga ergens heen omdat ik filmlocaties wil bezoeken.
Maar waarom zo vaak zo ver? Is er niks in de buurt, word me dan wel eens gevraagd.
Daarom deze keer een aflevering dichterbij huis.
En omdat het september is...

Je luistert naar Fantastische Filmlocaties, een podcast over films én de locaties waar ze werden opgenomen.
Je hoort dingen die je nog niet wist,
over de films en de mensen die ze maakten.
Én ik ga je vertellen waarom ik het zo leuk vind om filmlocaties te bezoeken.
Dat doe ik door mijn verhalen en ervaringen met jou te delen.
Mijn naam is Jeroen Huijsdens en in deze aflevering blijf ik lekker in eigen land en vertel ik je van alles over ... A Bridge Too Far.

A Bridge Too Far - of zoals een heleboel mensen de film nog steeds kennen - Een brug te ver, was in 1976 de duurste film ooit gemaakt.
25 miljoen dollar - of 70 miljoen gulden - dat was toen nog niet eerder voorgekomen.
De film werd op locatie gedraaid in Deventer en Nijmegen en nog meer plekken waar ik je zo over ga vertellen.
Maar eerst even de geschiedenis achter het verhaal,
want dat kun je er natuurlijk niet los van zien.
Operation Market Garden was het ambitieuze plan van de Engelse Generaal Montgomery om de Tweede Wereldoorlog in Europa snel te beëindigen.
Het idee: we droppen 35.000 geallieerde soldaten achter de Duitse linies.
Dan bezetten we de belangrijke bruggen, waaronder die van Nijmegen en Arnhem.
En dan stoten we door naar Duitsland
en maken een einde aan Hitlers Derde Rijk voordat die het in de gaten heeft.
Het plan mislukte alleen.
De brug bij Arnhem bleek een brug te ver.
En het leidde tot een pijnlijke nederlaag.
De negen dag durende operatie in september 1944 - deze maand dus 78 jaar geleden - leidde tot 17.000 doden en gewonden aan de geallieerde kant.
Dat waren er meer dan tijdens D-Day drie maanden eerder.
Moet je daar dan een speelfilm over willen maken?
Nou, dat had alles te maken met een toezegging van een man aan een andere…
Maar daarover zo meer.

 
Nu eerst de filmlocaties.
Dat waren al met al nogal wat.
En dus maak ik in deze podcast wel keuzes.
Maar in de afgelopen periode heb ik er wel zoveel mogelijk bezocht.
Of opnieuw bezocht.
En ik moet zeggen: het was weer echt een geweldige reis met mooie ontmoetingen.
De eerste locatie is gelijk een bijzondere.
Het is Bronkhorst, ook wel bekend als de kleinste stad van Nederland.
Het ligt tussen Arnhem en Zutphen en wordt in de film gebruikt als de plaats waar de Engelsen binnentrekken, onder leiding van Luitenant Kolonel John Frost.
En de plek waar Kate ter Horst - gespeeld door Liv Ullman – wordt gevraagd gewonde soldaten opvang te vangen in haar huis.
Dat huis was niet echt. 
Middenin in een weiland - aan de Bovenstraat - werd alleen de voorkant van het woonhuis neergezet.
En die van de kerk. Die in werkelijkheid aan de andere kant staat.
Aan de achterkant was het alleen maar steigers.
Na de opnamen is de heleboel tegen de vlakte gegaan.
Je ziet er niks meer van.
Maar de straat waar Anthony Hopkins met zijn mannen door de dolblije Nederlanders wordt verwelkomd, ligt er nog precies zo bij.
Een prachtig straatje waar zo weer een historische film opgenomen kan worden.
 
Goed, ik had het net toch over de toezegging van de ene man aan die andere?
Nou die eerste was filmproducent Joseph E Levine.
En die tweede schrijver Cornelius Ryan.
Die Ryan begon in 1941 als oorlogscorrespondent,
maar werd vooral bekend toen hij meer dan 1.000 mensen interviewde over de landing in Normandië in juni 1944
Hij bundelde al die informatie in het boek The Longest Day, dat ook werd verfilmd.
Het maakte de weg vrij voor twee andere historische boeken:
The Last Battle en A Bridge Too Far.
Maar Ryan werd ziek toen hij aan dát boek werkte.
En toen beloofde zijn vriend Joseph E. Levine hem dat hij het boek op grootse wijze zou verfilmen.
Die Levine was geen kleine jongen.
Hij produceerde bijna 500 films waaronder The Lion in the Winter én The Graduate.
En hier moet ik even iemand anders introduceren.
Want zij kreeg als 26-jarige Nederlandse zowel met Ryan als Levine te maken toen die naar Nederland kwamen.
Want weer even een aardig detail:
Oorspronkelijk zou A Bridge Too Far niet in Nederland worden gefilmd,
maar in het voormalige Joegoslavië!
Maar goed, die dame in kwestie, Reineke Kramer, werd uiteindelijk aangenomen als productie-assistente.
En tot op de dag van vandaag vertelt ze enthousiast over de film en hoe ze erbij betrokken raakte....
Wacht, waarom laat ik haar niet gewoon zelf even vertellen?

Levine hield zich aan zijn woord en wist inderdaad een ongelooflijke grote groep acteurs bij zijn film zijn film te betrekken.
Heb je even?
Sean Connery, Dirk Bogarde, Gene Hackman, Michael Caine, Anthony Hopkins, Ryan O’Neal, Elliott Gould, Robert Redford, Laurence Olivier en Liv Ullmann.
En dat laat ik er nog heel wat achterwege.
En over al die acteurs zijn verhalen te vertellen.
Maar dan moet jij straks naar een podcast van 3 uur luisteren,
Ongeveer net zolang als de film duurt,
en dat is misschien iets te veel van het goed.
Maar wat ik wel een mooi verhaal vind is dat de rol van Robert Redford eerst gespeeld zou worden door Steve McQueen.
Maar die wilde in zijn contract vastgelegd krijgen dat Levine hem van zijn huis in Palm Springs zou afhelpen.
Die trapte daar niet in, waarna hij met Redford in zee ging.
Dat pakte nog bijna verkeerd uit.
Want als de opnamen op de Waalbrug bij Nijmegen niet goed waren gegaan en waren uitgelopen, zou Redford recht hebben op 125.000 dollar per dag voor de extra dagen.
Maar het ging goed...
Een ander mooi filmfeit vind ik dat acteur Dirk Bogarde, die Generaal Browning speelt, tijdens de oorlog zelf ook betrokken was bij de strijd. 
Hij zat namelijk in de staf van de echte Generaal Browning. 
En daardoor hij eigenlijk heel goed wist hoe hij hem moest spelen.
Maar er was ook ruzie over.
De zoon en vrienden van de echte Generaal beweren dat hij de makers wegens smaad voor de rechter zou hebben gesleept - als hij nog zou hebben geleefd.
Dat komt door de wijze waarop hij in de film wordt geportretteerd.
Daar was niet iedereen blij mee….

En dan is er ook nog het verhaal over regisseur Richard Attenborough.
Die kon gewoon geen Nee zeggen omdat Levine hem had gezegd dat hij hem wel zou helpen met het financieren van Ghandi.
En die film wilde Attenborough echt heel graag maken.
Levine nam een heel groot risico.
Hij huurde al die grote sterren zonder een afgerond script te hebben.
William Goldman was vanaf het najaar van 1975 druk bezig om alles in een scenario van maximaal 3 uur te krijgen, toen Levine zei: alles goed, maar de film gaat uit op 15 juni 1977. Dan heb je wel lef!
Maar zoals gezegd, er zijn echt zoveel van dit soort verhalen.
Laat ik je daarom nu vast maar het boek aanraden van Simon Lewis.
Dat is een Engelse schrijver met wie ik dankzij Reineke in contact ben gekomen en die nu in Engeland werkt aan een boek over de film waarin al die verhalen samenkomen.
Dat boek, Making A Bridge Too Far, gaat pas in september 2024 verschijnen.
Maar zet dat maar vast in je agenda…
 
Vooruit, terug naar de locaties.
De brug die niet te ver bleek, was de Waalbrug bij Nijmegen.
Die wisten de geallieerden met succes in te nemen.
En de film werd ook echt op en rondom de brug opgenomen.
Er werd van alles gedaan om het allemaal zo echt mogelijk in beeld te brengen.
En toch ging er het nodige mis…
Zo staat de Duitse Generaal Ludwig in de film klaar om de brug te laten opblazen.
Op de achtergrond zie je de Stevenskerk.
Probleempje; die kerk was in 1944 verwoest en is pas na de oorlog in 1953 weer opgebouwd.
En soms moet je als filmmaker andere keuzes maken, bijvoorbeeld omdat er gebouwen in de weg staan.
Ik laat het productie-assistente Reineke Kramer gewoon even vertellen…

Tijdens ons gesprek aan haar keukentafel vroeg ik haar ook naar haar persoonlijke favoriete filmlocatie.
Waar je misschien de brug in Deventer zou verwachten, noemde zij: de Waalbrug...

Ik kan me er iets bij voorstellen.
Want als je de brug in Nijmegen overwandelt - en ik raad het je echt aan - en je laat even goed tot je door laat dringen wat daar in de oorlog is gebeurd, en hoe ze dat op diezelfde plek 32 jaar laten nog eens hebben overgedaan, dan word je wel een beetje stil.
 
Wat niet veel mensen weten is dat A Bridge Too Far niet de eerste speelfilm was over de Slag om Arnhem.
Dat was Theirs is the Glory, een speelfilm die werd gefilmd op de puinhopen van Arnhem in de zomer van 45.
Het zou eerst een documentaire worden, maar het werd uiteindelijk een speelfilm. 
En de film werd niet gedraaid met acteurs, maar met soldaten die een paar maanden daarvoor nog zelf hadden deelgenomen aan Operation Market Garden.
Hoe bizar moet dat zijn geweest?
Het geweldige programma Andere Tijden maakte er een aflevering over.
Ik zet de link voor je in de show notes.
Het grootste deel van Theirs is the Glory werd opgenomen in Oosterbeek bij de villa Hartenstein.
Dat was destijds het hoofdkwartier van de Engelsen.
Tegenwoordig zit het Airborne Museum erin.
Voor de film A Bridge Too Far werd voor dat hoofdkwartier gebruik gemaakt van Het Schol, een landhuis vlakbij Deventer.
In dat pand brak in 1974 een enorme brand uit waarna het verwaarloosd achterbleef.
Maar daardoor was het wel geschikt voor de filmmakers die twee jaar later op zoek waren naar een filmlocatie.
Onder meer de scene aan het einde waarin de gewonde Engelse soldaten door de Duitsers worden afgevoerd, werd er gefilmd.
Tegenwoordig ziet het er echt heel anders uit.
Het is niet meer wit. Sinds de restauratie in 1986 is roodbruin.
Je kunt er nog wel een mooie wandeling maken langs de dijk en door het bos, maar bij het huis kun je niet komen. Het is particulier eigendom. 
En dan Deventer.
Daar kwamen de makers dus uit omdat de Wilhelminabrug mooi door kon gaan voor de brug in Arnhem.
En ook het oude centrum van deze Hanzestad leende zich voortreffelijk voor bepaalde scenes.
Maak er op een mooie dag gewoon een keer een stadswandeling.
Deventer is heerlijk!
Begin dan met het pontje over de IJssel dat je naar de stad brengt.
Aangekomen loop je zo naar de Lebuiniskerk, waar ook werd gefilmd.
Maar daar heb ik straks nog wat over te vertellen...
Tegenover de kerk ligt het stadhuis.
En in wat nu de trouwzaal is, werd de scene opgenomen waar Doctor Spaander – gespeeld door Laurence Olivier - de Duitse Generaal Bittrich vraagt de Engelse soldaten te sparen.
Van daar is het slechts een korte wandeling naar de Brink, het centrale stadsplein.
Dat doet in de film dienst als het Belgische Leopoldsville.
Deventenaren herkennen natuurlijk direct Museum De Waag.
Op die scene die volgt kom ik straks nog even terug.
Een uur later in de film zien we hetzelfde plein nog een keer,
maar dan moet het een bevrijd Eindhoven voorstellen waar Michael Caine en Elliott Gould elkaar ontmoeten tussen feestende Nederlanders...
Daar werden 1.500 figuranten voor geselecteerd die allemaal 68 gulden voor een dag feestvieren kregen.
In die scène komt ook de relativerende humor om de hoek kijken die de film gelukkig ook heeft.

Als je daarna naar de brug wil lopen, doe dat dan via de Rijkmanstraat.
Daar is de openingsscène gefilmd, met de zich terugtrekkende Duitse soldaten.
Erik van 't Wout zit op nummer 43 vanuit het dakraam een verslag te maken voor het verzet.
Die Erik van 't Wout kennen de 50plussers onder ons natuurlijk van de TV serie Q&Q.
Als je de straat uitloopt en rechtsaf slaat loop je zo de richting de Wilhelminabrug.
Daar waar in de film alle ellende zich afspeelt.
Aan de rechterkant werden allemaal filmhuizen gebouwd die aan stukken geschoten konden worden.
En ook werden.
Als je het nu terugziet vraag je jezelf echt af hoe ze het daar hebben kunnen filmen,
zo in het stadscentrum.
Dat zou nu echt niet meer kunnen.
Het is in de film het middelpunt van de strijd waar Anthony Hopkins als John Frost met zijn mannen het ongelooflijk te verduren kregen.
Toen Hopkins tijdens het filmen te snel de straat overrende, zei de echte John Frost dat hij nooit rende maar altijd wandelde, ook als er geschoten werd.
En ook hier komen we in de film de humor weer tegen van scenarist William Goldman:
Terwijl de Engelsen ongelooflijk in het nauw zitten, gebeurt het volgende...

Britse humor noemen ze dat.
Loop daarna gewoon lekker over de brug.
En geniet op die fantastische filmlocatie van een ongelooflijk mooi uitzicht op de stad.
En besef je dan ook even dat de brug waar je op staat gebouwd werd tussen 39 en 43, maar dat de Duitsers 'm opbliezen toen ze er in april 45 vandoor gingen.
De brug werd herbouwd naar het oorspronkelijke ontwerp en ging in 48 weer open.
Wat er zich in die snikhete zomer in Deventer en omgeving afspeelde werd ook van dichtbij gezien door de man die mij jaren later aan mijn eerste baan in de bioscoopwereld zou helpen.
Paul Zonderland was 19 jaar toen A Bridge Too Far min of meer hem in de voortuin werd opgenomen.
Zijn vader was directeur bij Veldhoen in Twello.
In de leegstaande hallen van dat bedrijf werd maandenlang gesleuteld aan de voertuigen van de film.
En omdat het gezin Zonderland op het terrein woonde, dronken mensen als James Caan, Sean Connery en Richard Attenborough er een kop koffie aan de keukentafel.
Hij heeft zich nooit opgegeven voor een figurantenrol
En ik geloof dat ie daar na al die jaren nog best wel spijt van heeft...

Goed. Als echte fan kun je na de wandeling over de brug natuurlijk nog even naar de Zwolsewijk rijden - net buiten het centrum van Deventer - omdat daar de scenes werden gefilmd waar Sean Connery klem komt te zitten tussen de Duitsers.
Maar ik neem je liever even mee naar een andere plek.
Waarin ook is een hoofdrol weggelegd voor Connery.
Het is het einde van de film.
Als hij zich meldt bij Generaal Browning.
Die scene werd opgenomen bij Landgoed Matanze in Terwolde, net boven Deventer.
Je kunt het prachtige gebouw eigenlijk alleen zien liggen vanaf de Bandijk aan de IJssel.
Maar de eigenaar was zo ongelooflijk aardig om me op zijn landgoed te ontvangen.
Matanze is vernoemd naar de baai in Cuba waar Piet Heyn in 1628 de zilvervloot op de Spanjaarden veroverde.
A Bridge Too Far werd in de tuin opgenomen en in het huis zelf.
Het is een pijnlijk scene, maar wel sterk.

Het was echt bijzonder om het landgoed te mogen bezoeken.
Mooie anekdote: de eigenaar beweert dat hij nog steeds tegen de schoonmakers dat ze de schouw niet mogen afdoen omdat Sean Connery er tegen aangeleund heeft...
Matanze is een mooie en statig woonhuis waar je niet zomaar kunt komen,
Maar als je nou een keer een fantastisch filmreisje langs de locaties van A Bridge To Far wil maken, kun je er wel overnachten.
Want de Mantanze heeft in een prachtig bijgebouw een Bed & Breakfast ingericht.
Leuke tip toch?
 
Goed, ik heb je meegenomen naar Bronkhorst, Nijmegen en Deventer.
En heb ik wel wat dingen overgeslagen, zoals het militaire oefenterrein Vlasakkers in Amersfoort, luchthaven Deelen, de Palthe Toren in Haarle en Landgoed Rhederoord in het plaatsje De Steeg.
Maar ik heb Zutphen nog wel voor je,
én het plaatsje Eefde dat er tegenaan ligt.
Zutphen zelf komt eigenlijk maar kort in beeld.
Aan het begin van de film zie je het oude stadhuis als het hoofdkwartier van de Duitsers.
De bode van de gemeente was zo aardig om het pand voor mij te openen.
Want behalve vergaderingen en officiële plichtplegingen gebeurt er niet zo veel.
En het was vakantie.
Maar het is een prachtig gebouw, zowel van buiten als binnen.
Voor het eerste gebruik van het pand moet je terug naar de veertiende eeuw.
Hoe bedoel je een stukkie geschiedenis?

Toch wordt het voor de liefhebbers van A Bridge Too Far nog veel interessanter als je van het centrum van Zutphen in een paarminuten naar Eefde rijdt en daar landgoed de Voorst bezoekt.
Wat is dat een te gekke plek zeg!
Het was in de tijd van de filmopnamen het woonhuis van de familie Veldhuis.
En die vonden het best dat het werd gebruikt voor de film.
En wie wil Sean Connery, Ryan O'Neal en Gene Hackman nou niet een potje golf zien spelen tussen de bedrijven door?
Ik heb de foto's gekregen om het te kunnen bewijzen...
Tegenwoordig wordt De Voorst gebruikt als locatie voor trouwerijen, recepties en feesten.
Maar er hangt een hele interessante geschiedenis aan het pand.
Bijvoorbeeld dat het in 1695 werd gebouwd voor Arnold Joost van Keppel.
Hij was een intieme vriend van Stadhouder Willem 3 die even verderop verbleef in het toen gloednieuwe Paleis het Loo in Apeldoorn.
Maar in het licht van de Tweede Wereldoorlog luister je ook met een open mond naar het verhaal over de brand.
De brand van augustus 1943.
Het hoofdgebouw brandde helemaal uit omdat een schilder wat onvoorzichtig was.
Maar er gaat ook het verhaal dat een van de personen die er werkte de boel expres aanstak omdat de Duitsers een hak te zetten.
Die hadden er beslag op gelegd en zaten er tijdens de oorlog in.
In de film zie je het gebouw in zeker drie scenes.
Als Majoor Fuller Generaal Browning vertelt dat er meer verzet verwacht kan worden,
Dat diezelfde Majoor Fuller in de tuin wordt verteld dat hij maar beter met ziekteverlof gaat.
En de scene waarin de Poolse Generaal Sosabowski  - Gene Hackman - duidelijk maakt dat hij denkt dat het op een slachtpartij gaat uitlopen...
Het is altijd geweldig als je met foto's of fragmenten in de hand ergens komt en je direct denkt: oh wow, ja hier was het!
Nou, dat heb je daar. En dan vanuit die tuin kijkend op het landhuis omringd door die bomen. Echt prachtig!
En dan naar die kamer van de Generaals. Dat is de Koningskamer.
Die lijkt totaal niet meer te herkennen door het opvallende behang en de meubels.
Maar deze locatiefan heeft niet zoveel nodig om het toch te herkennen.
Die schouw, de ramen... 
Te gek hoor als je weet wie daar allemaal in die kamer waren....

A Bridge Too Far ging in juni 1977 in de Amerikaanse bioscopen in première.
Maar ja, kort daarvoor was er een ander filmpje uitgegaan waarvan de makers tot op het laatste moment nog dachten dat ie gigantisch ging floppen.
En die film heette Star Wars.
A Bridge Too Far haalde al met al toch nog 50 miljoen dollar op,
en werd dat jaar de nummer 6 film.
In Nederland had de film geen last Star Wars omdat die hier later uitkwam.
Maar toch ging het ook hier niet zoals sommigen hoopten.
En dat had vooral met de première te maken....

Die bioscoop waar Reineke het over heeft, heette inderdaad Luxor.
Het was een oude bioscoop die in 1983 dicht ging.
Tegenwoordig zit er een mooie club in met de naam Chicago Club.
Ik ben er nog naar binnen geweest, maar je zult begrijpen dat het niet meer te herkennen is.
Luxor moest niet alleen dienstdoen als premièretheater, maar het had nog een rol in de film.
In de filmzaal houdt Edward Fox - die Generaal Horrocks speelt - een toespraak voor de manschappen om ze uit te leggen wat er staat te gebeuren.

Luxor had als bioscoop op het moment van filmen maar 1 zaal met... 259 stoelen.
Ik vraag me af hoe ze al die acteurs en gasten waaronder koningin Juliana en prins Bernard in dat zaaltje gekregen zouden hebben...
Dan was City Amsterdam zo'n slecht idee nog niet.

Okay, en dan heb ik nog 1 locatie bewaard.
In Deventer.
Eentje die ik voor deze podcast ben gaan uitzoeken omdat die niet 123 in het bekende rijtje locaties voorkwam.
De setting: we zien Gene Hackman, Ryan O'Neal, Michael Caine, Edward Fox en Dirk Bogarde bovenop een toren.
Ze kijken op afstand naar het vreselijke strijdtoneel en komen tot een pijnlijke conclusie....

Ik heb een tijd gedacht dat die scene gefilmd was boven op de Lebuinuskerk in Deventer.
Dus ik die 220 treden omhoog naar die toren.
Je hebt er echt geweldig uitzicht op Deventer, op de Wilheminabrug en de uiterwaarden.
De balustrade is precies zoals in de film.
Toch klopte er iets niet.
Wat mij dwars zat was dat er publiciteitsfoto's zijn die niet matchten, vanwege het perspectief.
Mijn steun en toeverlaat Reineke Kramer kon niet direct helpen.
Maar met hulp van schrijver Simon Lewis en wat online assistentie kwam ik er uit.
De scene was niet gefilmd op de kerktoren, maar aan de andere kant van de brug bovenop de zogenoemde Grijze Silo.
Er was speciaal een decor gebouwd op het dak dat in allerlei opzichten aan de kerk doet denken.
Inmiddels zit er een luxe appartement in en is het niet meer mogelijk de locatie te bewonderen. Ik heb het nog wel geprobeerd.
Maar het raadsel van de toren is opgelost en dat is mij ook wat waard...

Een laatste opmerking:
Operation Market Garden begon op zondag 17 september 1944 met duizenden veelal jonge mannen die naar het bezette Nederland kwamen om voor vrijheid te strijden. Laten we dat alsjeblieft niet vergeten.

Okay, dat was het weer voor deze keer.
Je luisterde naar Fantastisch Filmlocaties.
Mijn naam is Jeroen Huijsdens.
Op de website Sceen-it.com vind je de filmlocaties met handige GPS-gegevens.
Mocht je nou zelf locaties gaan bezoeken, wees dan wel een beetje aardig
en respecteer de privacy van bewoners.
FantastischeFilmlocaties.nl brengt je naar een pagina waar je per aflevering alle belangrijke informatie terugvindt.
Maar toch speciale dank aan de eigenaar van Landgoed Matanze en Cindy Haja van Landgoed De Voorst.
En natuurlijk Reineke Kramer die de herinnering aan de Slag om Arnhem en de film A Bridge Too Far levend blijft houden. Dank jullie wel.
Wil je voortaan geen aflevering missen abonneer je dan.
Dat kan onder meer bij Apple Podcast, Spotify of SoundCloud.
Ik hoor echt ontzettend graag wat je van de serie vindt.
Ik vind het heel fijn als je een recensie achterlaat of sterren.
Voor nu: tot de volgende keer!